آصف درانی، نماینده ویژه سابق پاکستان در امور افغانستان، در آخرین مصاحبه خود اظهار داشته که دولت آنها به سیاستمداران پیشین افغانستان و رهبران گروه‌های اصلی جنگ‌های داخلی، از جمله سیاف، ربانی، احمدشاه مسعود و خانواده‌هایشان، پاسپورت پاکستانی داده بود. این افراد در پاکستان آزادانه زندگی می‌کردند، رفت‌وآمد داشتند و از امکانات کاملی که دولت پاکستان برایشان فراهم کرده بود، بهره‌مند بودند.
اگرچه خوش‌خدمتی سیاستمداران پیشین، سردمداران قومی و رهبران احزاب و گروه‌های مختلف به پاکستان برای همه مردم افغانستان روشن است، اما اظهارات مقامات پاکستانی بیش از پیش دروغ بودن ادعاهای سیاستمداران سابق را ثابت می‌کند. آنها در دوران قدرت خود تلاش می کردند که خود را مخالف پاکستان نشان و مردم را فریب دهند.
در دوران جمهوریت نیز، این افراد از وابستگی و اتکا به پاکستان دست نکشیدند. آنها به‌صورت آشکار و پنهان به پاکستان رفت و آمد داشتند و از سفارت پاکستان در کابل پول و امتیازات دریافت می‌کردند. اینها تنها ادعا نیستند، بلکه خودشان بارها در مناظرات تلویزیونی به این موضوع اعتراف کرده‌اند و این واقعیت برای مردم مانند آفتاب روشن است.
نکته جالب اینجاست که آنها در دوران جمهوریت، برای حفظ قدرت خود و سفید نشان دادن چهره شان، مجاهدینی را که در میدان های جنگ علیه اشغال آمریکا و ناتو در حال مبارزه بودند، به حمایت از پاکستان متهم می کردند. درحالی‌که این مجاهدین شب را در کوه‌ها و باغ‌ها سپری و روزها در شرایط سخت و با گرسنگی و تشنگی سنگرهای خود را حفظ می‌کردند، اما سیاستمداران کابل از درون قصرهای گرم خود، در کنار فرماندهان آمریکا و ناتو، علیه آنها فتوا صادر می‌کردند و آنان را متهم می‌ساختند که برای منافع پاکستان می‌جنگند. با این‌حال، این سیاستمداران هرگز هیچ مدرک و شواهدی برای اثبات ادعاهای خود ارائه نکردند.
برعکس، آنها در مهمانی‌ها، جشن‌ها و مراسم مختلفی که از سوی سفارت پاکستان در کابل برگزار می‌شد، شرکت می‌کردند، هدایایی دریافت می‌کردند و تصاویر و فیلم‌های آن نیز منتشر می‌شد. چهره مزدور و وابسته آنها زمانی بیش از پیش روشن شد که پس از فرار از افغانستان در چهار سال اخیر، بارها به پاکستان سفر کرده‌اند، در حمایت از پاکستان سخن گفتند و علیه افغانستان و حکومت سرپرست اتهاماتی مطرح کردند مبنی بر اینکه به گروه‌های مخالف پاکستان پناه داده است.
علاوه بر این، هرگاه که در امتداد خط فرضی دیورند میان نیروهای امنیتی افغانستان و ارتش پاکستان درگیری رخ داده است، این افراد آشکارا از ارتش و دولت پاکستان حمایت کرده و طرف افغان را محکوم کرده‌اند.
امروز نیز این افراد روابط پنهان و آشکاری با شبکه‌های استخباراتی پاکستان دارند. آنها با همکاری این شبکه‌ها، پروژه‌های بدنامی را تحت عناوین داعش، مقاومت و دیگر گروه های نیابتی پیش می‌برند تا افغانستان را ناامن جلوه دهند. در نشست هایشان به مقامات پاکستانی تعهد می دهند که اگر حمایت شوند، منافع پاکستان را در افغانستان همان گونه تأمین خواهند کرد که در دوران جمهوریت تأمین می کردند.
در آن زمان نیز دولت پاکستان در حضور این سیاستمداران، امتیازات یک جانبه از افغانستان دریافت می‌کرد. جنرال‌ها و مشاورین پاکستانی وارد اداره امنیت ملی افغانستان می‌شدند و از طالبان پاکستانی اعتراف می‌گرفتند. در همان دوران، این سیاستمداران به پاکستان اجازه دادند که به صورت یک طرفه در امتداد خط دیورند سیم خاردار بکشند و امتیازات بسیاری را بدون هیچ‌گونه معامله ای به پاکستان واگذار کردند.
مطلبی از نشریه هندوکش غږ
