سیاست جهانی اسلامی امارت: پیروزی یا چالش؟

سیاست، میدان بازیی است که در آن فرد یا ملت برنده است که رقابت خود را با دانش و مهارت در برابر هر رقیب انجام دهد. زمانی که یک ملت از مشکلات طولانی، اشغال ‌ها و سلطه سیاسی رهایی می ‌یابد، جهان نه از آن انتظار پیشرفت سریع دارد و نه به اراده آن به سرعت اعتماد می ‌کند. حکمرانی هوشمندانه اساس سیاست موفق است. امروز اسلامی امارت چهره ‌ای جدید از سیاست متوازن خود را در برابر دنیای شکست ‌خورده از توقعات پیشین عرضه می‌ کند.

سیاست ‌مداران افغان در ترازوی توازن شأن ملت‌ ها قدم می ‌زنند؛ زیرا اگر روابط به یک سوی متمایل شوند، آن ترازوی روابط خالی و آسیب ‌پذیر خواهد شد. سیاست هوشمندانه این است که از هر زاویه ممکن، خورشید توازن اقتصادی و جغرافیایی بدرخشد، نه اینکه خود را محدود به سایه یک طرف کرد.

افغانستان که پس از دهه‌ ها جنگ و مشکلات، کنترل سرنوشت سیاسی خود را به دست گرفته، تلاش می ‌کند تا با هر طرف جهان روابطی متوازن، بر اساس عزت و احترام متقابل برقرار کند. زمانی که یک کشور از جنگ ‌ها، اشغال ‌ها و سلطه سیاسی به استقلال دست می ‌یابد، دیگر سخن از شعارها بیرون می ‌آید و چهره واقعی عمل جایگزین آن می ‌شود. افغانستان امروز از چنین مرحله حساس و تاریخی عبور می‌کند، مرحله ‌ای که زاییده ثبات و سیاست متوازن جهانی است.

سخنرانی وزیر خارجه افغانستان، مولوی امیرخان متقی، در نشست انجمن اقتصادی جهانی سیچوان پرده از تلاش ‌های خاموشی برداشت که سال‌ها در پس‌ زمینه باقی مانده بودند. این سخنرانی طرحی از سیاستی را نشان داد که از دل استقلال برآمده و در حرکت به سوی توازن، سکوت شب ‌های خاموش را شکسته است.

این سخن، پژواک مبارزه ‌ای عمیق بود که برای احیای عزت ملت آغاز شده بود. کلماتی که از دهان مولوی امیرخان متقی بیرون آمد، نشان ‌دهنده اراده ثابت و تعامل عقلانی با قدرت‌ های جهانی بود، نه احساسات و شعاردادن.

این سخنرانی بیانگر این بود که نه از افکار غربی بی ‌خبرند و نه از فرصت های شرقی دور مانده ‌اند. اسلامی امارت که سال‌ ها تحت فشارها، تحریم‌ ها و تصویرهای نادرست قرار داشت، امروز جهانیان را با کشوری معرفی می ‌کند که حتی در میان جهت ‌های متضاد، قادر است روابط خود را با سیاست متوازن مدیریت کند.

این نوع سیاست است که روابط اقتصادی با یک قدرت بزرگ اقتصادی چون چین را حفظ کرده و همزمان دست دوستی به سمت رقیب دیرینه اش هند، در زمینه تجارت و تفاهم منطقه‌ ای دراز می‌ کند. از پایتخت‌ های اروپا تا مراکز ایران و کشورهای عربی، امارت اسلامی چراغ‌ های سیاست خارجی خود را با انرژی تعامل شفاف روشن کرده است. این نه از سر خواسته کسی، بلکه به‌ واسطه یک موضع جدید است که افغانستان در آن ایستاده می باشد، سیاستی که بر مبنای شراکت اقتصادی برابر است، نه تابعیت و تمنای یک طرف.

تعهدات معاون شورای جهانی تجارت چین، به ‌ویژه در زمینه‌ های اقتصادی، تأیید کننده ابعاد عملی این استراتژی است. این وعده ‌ها نوید یک مرحله جدید را می ‌دهند که در آن افغانستان تماس‌ های مستقیم با محورهای اقتصادی جهانی پیدا می ‌کند. این پیشرفتی است که مسیر خودکفایی اقتصادی را هموار می سازد.

پیامی عمیق در پشت این تلاش‌ ها نهفته است: اسلامی امارت می ‌خواهد هر رابطه ‌ای بر اساس عزت، برابری و منفعت متقابل بنا شود. نگرانی ‌هایی که گمان می ‌کردند روابط یک کشور برای خوشایند دیگری قربانی خواهد شد، اکنون در میدان واقعیت از بین رفته ‌اند. افغانستان سیاستی را اتخاذ کرده است که نه از کسی دوری می ‌کند و نه زندگی زیر سایه کسی را می ‌پذیرد.

این سخنرانی بر موقعیت جغرافیایی، منابع طبیعی و تولیدات کشاورزی تأکید داشت تا این کشور به ‌جای درخواست کمک، خود را به‌ عنوان شریک در شراکت‌ های جهانی معرفی کند. این نشان می ‌دهد که افغانستان در حال تبدیل شدن به محور اقتصادی است و به هدفی نزدیک می ‌شود که پس از سال‌ ها جنگ، تحریم‌ ها و تحقیرها اکنون در دسترس است.

آرزوهای افغانستان برای بهره ‌برداری از فناوری‌ های چین، ظرفیت ‌های کشاورزی و پروژه‌ های زیربنایی نشان می ‌دهد که امارت اسلامی دیدگاهی متوازن و فعال برای رفاه عملی و پیشرفت ملی در چارچوب نظام شرعی دارد. این همان سیاست هوشمندانه است که اعتماد سرمایه ‌گذاران داخلی را تقویت کرده و سرمایه‌ گذاران خارجی را ترغیب می‌ کند.

امروزه، امارت اسلامی تصویر جدیدی از خود به جهان عرضه می ‌کند، تصویری که از جهاد، قربانی و استقلال زاده شده و اکنون بوی پیشرفت، عقلانیت و تعامل را منتشر می ‌کند. این تصویر جدید فرصت ‌های بهتر و پایدارتری برای نسل‌ های آینده افغانستان فراهم خواهد کرد، زیرا این همان تصویری است که پشت آن دردهای عمیق ملت ‌ها و دعاهای ناتمام یک ملت قرار دارد.

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
امان الله هوتکی تحلیلگر مسائل سیاسی: جبهه به‌اصطلاح مقاومت، صرفاً گروهی از قاچاقبران، آدم‌ربایان و مقام‌های فاسد پنجشیری است که در دوران جمهوری، اموال مردم را غارت می‌کردند. همین افراد طالبان را قوم‌گرا می‌خوانند، در حالی که تمام تشکیلات خودشان بر پایه تعصب قومی بنا شده است. این گروه تحت نام مقاومت، در واقع جاسوسان بیگانگان هستند.
آرین یون نماینده پیشین پارلمان: زلنسکی دقیقاً به سرنوشتی دچار شده است که ما شدیم. فرمانده اعلی قوای ما، رئیس‌جمهور غنی نیز به ما می‌گفت که هیچ شکی در نیت آمریکا نداشته باشید. پیشنهاد ما این بود که از دامن آمریکا رها شویم و مذاکرات واقعی با طالبان آغاز گردد، اما رئیس‌جمهور تأکید داشت که آمریکا از او حمایت می‌کند...
عبدالسلام ضعیف از بنیانگذاران امارت اسلامی: هر چیزی که می‌تواند باعث نابودی و شکست یک قوم یا جامعه بزرگ شود، اختلاف و نفاق است. پایه‌های وحدت همیشه مستحکم هستند و می‌توانند در برابر هر نوع فشار مقاومت کنند. دشمن همواره راه نفوذ به این چارچوب را در تفرقه جستجو می‌کند تا به هدف خود برسد.
به اوکراین گفتند عضو ناتو شود تا امنیتش را تضمین کنیم. اوکراین که درخواست عضویت داد و جنگ شد، شرق سرزمینش را به روسیه بخشیدند و معادنش را بالا کشیدند، رییس جمهورش را هم با خفت هر چه تمام، از کاخ سفید بیرون انداختند. این یکی از عجیب ترین فریب‌های تاریخ روابط بین‌الملل بود.
همان روزی که ناچار شد امضای خروج خفت‌بار خود از افغانستان را ثبت کند، پس از بیست سال اشغالی که با مقاومتی استوار و تسلیم‌ناپذیر روبه‌رو شد. توافق دوحه فقط یک سند نبود، بلکه گواهی بر شکست بزرگ‌ترین قدرت نظامی جهان در برابر اراده‌ی ملتی بود که سر خم نکرد.
تصویری از مزار شهید سیدحسن نصرالله
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x