شش روز پس از ورود طالبان به کابل؛ رسانه‌ها همچنان در هاله ابهام

شش روز پس از ورود طالبان به پایتخت افغانستان، وضعیت رسانه‌ها همچنان در هاله ابهام قرار دارد. اگرچه در روزهای دوم و سوم حضور طالبان در کابل، شماری از خبرنگاران زن در رسانه‌های تصویری ظاهر شدند، اما حضور این خبرنگاران دوباره کمرنگ شده است.

در صفحۀ تلویزیون ظاهر شوند یا نشوند، اصلا کار کنند یا نکنند، مسئله این است. خبرنگاران زن در افغانستان بر سر دوراهی سرنوشت‌سازی رسیده‌اند. اکنون سیاست‌گذاری طالبان تعیین می‌کند که آنها از خانه بیرون شوند و بر سر کار بروند یا نه.

اگرچه ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی طالبان در نخستین گفتگوی خود با خبرنگاران در کابل، گفت که رسانه‌ها به کار ادامه دهند، اما سیاست کلی این گروه در مورد سرنوشت رسانه‌ها و به ویژه خبرنگاران زن را مشخص نکرد.

یک روز پس از سخنرانی او، شماری از مجریان زن در صفحۀ تلویزیون‌ها ظاهر شدند و از جاده‌ها گزارش دادند، اما دو سه روز پس از آن، حضور این خبرنگاران دوباره کمرنگ شد.

احسان سهاک، مدیر تلویزیون کابل نیوز امیدوار است که دستاوردهای بیست سال اخیر در عرصۀ رسانه‌ای حفظ شود.

آقای سهاک گفت: “بدون شک رسانه‌ها و آزادی بیان از دست آوردهای دو دهۀ اخیر است و قربانی‌های زیادی داده شده است. با حضور طالبان در برخی رسانه‌های تصویری حضور خانم‌ها کمرنگ شده است. اما امیدوار هستیم که در حفظ و نگهداری این دست آوردها تلاش‌های بیشتری صورت گیرد.”

دیانا صمدی، خبرنگار تلویزیون آریانا هنوز به کارش ادامه می‌دهد، اما می‌‌گوید هر لحظه ممکن است با خطری مواجه شود.

بانو صمدی گفت: “من از روزی که کار شروع شده و به ما گفتند که به کار ادامه دهید، من نگرانی دارم و می‌ترسم، بیرون که می‌روم چه اتفاقی می‌افتد نمی‌دانم. حالا همان امنیت روانی را ندارم.”

با این حال، بسیاری از خبرنگاران زن مانند لیدا نوروزی، خبرنگار تلویزیون آرزو در شهر مزارشریف به دلیل نبود امنیت روانی، خانه‌نشین شده‌اند.

او گفت: “من به کار خود ادامه می‌دهم اما به بانوان واقعا خیلی مشکل شده است. هر چند زنان که در رسانه‌ها هستند تبارز می‌دهند که هیچ مشکلی نیست. اما واقعا بسیار مشکل است و هر لحظه‌ای که مصاحبه می‌کنی یک طالب می‌آید و در کارت مداخله می‌کند که چه کار می‌کنی.”

طالبان در زمان حاکمیت خود، رسانه‌های خصوصی را کاملا بسته بود و به زنان اجازه کار در هیچ نهادی نداده بود.

در حال حاضر که طالبان بخش اعظم خاک افغانستان، از جمله پایتخت را به دست گرفته‌اند، سیاست خود را در قبال کار رسانه‌ها و به ویژه فعالیت زنان در رسانه‌ها به گونه روشن بیان نکرده‌اند.

رسانه‌ها در بیست سال اخیر رشد و توسعه بی‌پیشینه‌ای داشته‌اند. گسترش رسانه‌ها از دستاوردهای بزرگ دو دهه اخیر در افغانستان دانسته می‌شود.
ازادی رادیو
۲۰۲۱/۲۱/۸

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x