شش روز پس از ورود طالبان به کابل؛ رسانه‌ها همچنان در هاله ابهام

شش روز پس از ورود طالبان به پایتخت افغانستان، وضعیت رسانه‌ها همچنان در هاله ابهام قرار دارد. اگرچه در روزهای دوم و سوم حضور طالبان در کابل، شماری از خبرنگاران زن در رسانه‌های تصویری ظاهر شدند، اما حضور این خبرنگاران دوباره کمرنگ شده است.

در صفحۀ تلویزیون ظاهر شوند یا نشوند، اصلا کار کنند یا نکنند، مسئله این است. خبرنگاران زن در افغانستان بر سر دوراهی سرنوشت‌سازی رسیده‌اند. اکنون سیاست‌گذاری طالبان تعیین می‌کند که آنها از خانه بیرون شوند و بر سر کار بروند یا نه.

اگرچه ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی طالبان در نخستین گفتگوی خود با خبرنگاران در کابل، گفت که رسانه‌ها به کار ادامه دهند، اما سیاست کلی این گروه در مورد سرنوشت رسانه‌ها و به ویژه خبرنگاران زن را مشخص نکرد.

یک روز پس از سخنرانی او، شماری از مجریان زن در صفحۀ تلویزیون‌ها ظاهر شدند و از جاده‌ها گزارش دادند، اما دو سه روز پس از آن، حضور این خبرنگاران دوباره کمرنگ شد.

احسان سهاک، مدیر تلویزیون کابل نیوز امیدوار است که دستاوردهای بیست سال اخیر در عرصۀ رسانه‌ای حفظ شود.

آقای سهاک گفت: “بدون شک رسانه‌ها و آزادی بیان از دست آوردهای دو دهۀ اخیر است و قربانی‌های زیادی داده شده است. با حضور طالبان در برخی رسانه‌های تصویری حضور خانم‌ها کمرنگ شده است. اما امیدوار هستیم که در حفظ و نگهداری این دست آوردها تلاش‌های بیشتری صورت گیرد.”

دیانا صمدی، خبرنگار تلویزیون آریانا هنوز به کارش ادامه می‌دهد، اما می‌‌گوید هر لحظه ممکن است با خطری مواجه شود.

بانو صمدی گفت: “من از روزی که کار شروع شده و به ما گفتند که به کار ادامه دهید، من نگرانی دارم و می‌ترسم، بیرون که می‌روم چه اتفاقی می‌افتد نمی‌دانم. حالا همان امنیت روانی را ندارم.”

با این حال، بسیاری از خبرنگاران زن مانند لیدا نوروزی، خبرنگار تلویزیون آرزو در شهر مزارشریف به دلیل نبود امنیت روانی، خانه‌نشین شده‌اند.

او گفت: “من به کار خود ادامه می‌دهم اما به بانوان واقعا خیلی مشکل شده است. هر چند زنان که در رسانه‌ها هستند تبارز می‌دهند که هیچ مشکلی نیست. اما واقعا بسیار مشکل است و هر لحظه‌ای که مصاحبه می‌کنی یک طالب می‌آید و در کارت مداخله می‌کند که چه کار می‌کنی.”

طالبان در زمان حاکمیت خود، رسانه‌های خصوصی را کاملا بسته بود و به زنان اجازه کار در هیچ نهادی نداده بود.

در حال حاضر که طالبان بخش اعظم خاک افغانستان، از جمله پایتخت را به دست گرفته‌اند، سیاست خود را در قبال کار رسانه‌ها و به ویژه فعالیت زنان در رسانه‌ها به گونه روشن بیان نکرده‌اند.

رسانه‌ها در بیست سال اخیر رشد و توسعه بی‌پیشینه‌ای داشته‌اند. گسترش رسانه‌ها از دستاوردهای بزرگ دو دهه اخیر در افغانستان دانسته می‌شود.
ازادی رادیو
۲۰۲۱/۲۱/۸

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
امان الله هوتکی تحلیلگر مسائل سیاسی: جبهه به‌اصطلاح مقاومت، صرفاً گروهی از قاچاقبران، آدم‌ربایان و مقام‌های فاسد پنجشیری است که در دوران جمهوری، اموال مردم را غارت می‌کردند. همین افراد طالبان را قوم‌گرا می‌خوانند، در حالی که تمام تشکیلات خودشان بر پایه تعصب قومی بنا شده است. این گروه تحت نام مقاومت، در واقع جاسوسان بیگانگان هستند.
آرین یون نماینده پیشین پارلمان: زلنسکی دقیقاً به سرنوشتی دچار شده است که ما شدیم. فرمانده اعلی قوای ما، رئیس‌جمهور غنی نیز به ما می‌گفت که هیچ شکی در نیت آمریکا نداشته باشید. پیشنهاد ما این بود که از دامن آمریکا رها شویم و مذاکرات واقعی با طالبان آغاز گردد، اما رئیس‌جمهور تأکید داشت که آمریکا از او حمایت می‌کند...
عبدالسلام ضعیف از بنیانگذاران امارت اسلامی: هر چیزی که می‌تواند باعث نابودی و شکست یک قوم یا جامعه بزرگ شود، اختلاف و نفاق است. پایه‌های وحدت همیشه مستحکم هستند و می‌توانند در برابر هر نوع فشار مقاومت کنند. دشمن همواره راه نفوذ به این چارچوب را در تفرقه جستجو می‌کند تا به هدف خود برسد.
به اوکراین گفتند عضو ناتو شود تا امنیتش را تضمین کنیم. اوکراین که درخواست عضویت داد و جنگ شد، شرق سرزمینش را به روسیه بخشیدند و معادنش را بالا کشیدند، رییس جمهورش را هم با خفت هر چه تمام، از کاخ سفید بیرون انداختند. این یکی از عجیب ترین فریب‌های تاریخ روابط بین‌الملل بود.
همان روزی که ناچار شد امضای خروج خفت‌بار خود از افغانستان را ثبت کند، پس از بیست سال اشغالی که با مقاومتی استوار و تسلیم‌ناپذیر روبه‌رو شد. توافق دوحه فقط یک سند نبود، بلکه گواهی بر شکست بزرگ‌ترین قدرت نظامی جهان در برابر اراده‌ی ملتی بود که سر خم نکرد.
تصویری از مزار شهید سیدحسن نصرالله
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x