در یکی از تحولات بی سابقه و نقطه عطف های راهبردی در جریان جنگ ۱۲ روزه، جمهوری اسلامی ایران برای نخستین بار به‌صورت مستقیم و بدون واسطه گروه های نیابتی، وارد عرصه عملیات نظامی علیه رژیم اسرائیل شد.
در این عملیات کم‌سابقه، ایران با بهره گیری از نسل جدید موشک ها، پهپادها و توانمندی های بومی، توانست سامانه دفاع هوایی پیشرفته اسرائیل موسوم به «گنبد آهنین» را به طور مؤثر از کار بیندازد. تصاویر منتشرشده از نفوذ موفق موشک ها به عمق سرزمین های اشغالی، نه تنها شکست فنی این سامانه بلکه شکاف امنیتی عمیقی را در ساختار دفاعی اسرائیل آشکار کرد.
اقدام مستقیم ایران در این جنگ، ضربه ای حیثیتی و راهبردی به توان بازدارندگی اسرائیل وارد کرد؛ سامانه ای که سال ها به‌عنوان نماد برتری تکنولوژیکی و امنیتی این رژیم معرفی می شد، اکنون در برابر تهاجم هدفمند ایران ناکارآمد ظاهر شد.
کارشناسان نظامی در سرتاسر جهان در حال بررسی این سؤال کلیدی هستند که اگر گنبد آهنین نتواند در برابر ایران مقاومت کند، چه سامانه ای قادر به این کار خواهد بود؟ این تحول بی تردید موازنه قدرت در خاورمیانه را به نفع محور مقاومت تغییر داده و منطقه را وارد مرحله ای تازه و پیچیده تر کرده است.
