روزنامه بریتانیایی تلگراف در گزارشی نوشت که طالبان «موفق‌ترین مبارزه با مواد مخدر در تاریخ بشر» را اجرا کرد. این روزنامه در گزارش روز یکشنبه (۱۱ سرطان) خود از کاهش هشتاد درصدی کشت خشخاش در افغانستان سخن گفته است.
گزارشگر تلگراف در آغاز گزارش خود نوشته است: «جنگ امریکا علیه مواد مخدر که به وسیله ریچارد نیکسون، رئیس‌جمهور پیشین آن کشور، در سال ۱۹۷۱ آغاز شد، بیش از نیم قرن ادامه داشت، اما به سختی به تجارت تریاک افغانستان ضربه وارد کرد.»
گزارش به نقل از «کارشناسان» افزوده که جامعه جهانی در بیست حضور خود در افغانستان نتوانست تولید مواد مخدر این کشور را نابود کند، اما طالبان دوازده ماه پس از صدور فرمان رهبر این گروه برای ممنوعیت کشت خشخاش، «موفق‌ترین تلاش در مبارزه با مواد مخدر در تاریخ» را به اجرا گذاشت.
نویسنده تلگراف در ادامه گزارش خود تاثیر فرمان منع کشت مواد مخدر طالبان بر مزارع را چشم‌گیر توصیف کرده و نوشته که هشتاد درصد کشت خشخاش در این کشور کاهش داشته است.
به نوشته گزارش این روزنامه بریتانیایی: «نیروهای مجری طالبان از مزرعه‌ای به مزرعه دیگر می‌روند و محصولات را از بین می‌برند و متخلفان را مجازات می‌کنند.»
به نوشته تلگراف: «کشت خشخاش در ولایت هلمند که زمانی حدود چهارپنجم خشخاش افغانستان را تولید می‌کرد و مرکز عملیات بریتانیا در این کشور از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۵ بود، براساس برآوردها، امسال به حدود ۲۵۰۰ جریب زمین کاهش یافته است.»
تلگراف افزوده که اکنون کارشناسان نسبت به پیامدهای عمیق و غیرقابل پیش‌بینی در صورت ادامه ممنوعیت کشت خشخاش هشدار می‌دهند – پیامدهایی که به باور نویسنده،«فراتر از مرزهای افغانستان خواهد رسید».
تولید مواد مخدر در کشورهایی مانند میانمار و مکسیکو می‌تواند برای پر کردن خلای مواد مخدر افغانستان، با انواع تأثیرات همراه بر مسیرهای قاچاق، باندها و زنجیره‌های عرضه، رونق بگیرد.
در همین حال، کشاورزان و کسانی که به تجارت مواد مخدر در افغانستان متکی هستند، می‌توانند کشور را ترک کنند، که اقتصاد داخلی را بیشتر تضعیف و فشارهای مهاجرت غیرقانونی را در بخش‌های بزرگی از اروپا، آسیا و امریکا تشدید خواهد کرد.
همچنین این امکان وجود دارد که شکاف باقی مانده از فروپاشی بزرگترین بازار تریاک جهان را با فنتانیل و سایر مواد افیونی مصنوعی پر کند، موادی که براثر مصرف بیش از حد، بیشتر از سرطان، بیماری‌های قلبی و اسلحه، زندگی جوانان را تهدید می‌کند.
نویسنده مقاله به نقل از هری شاپیرو کارشناس بریتانیایی توضیح می‌دهد که کشت جایگزین خشخاش چه پیامدهایی می‌تواند داشته باشد؟
«اگر مقدار زیادی فنتانیل یا مشابه آن در سیستم وجود داشته باشد، نتیجه احتمالی آن مرگ و میر بیشتر است تا چرخه طولانی‌تر اعتیاد. مردم بعد از چند روز به هروئین معتاد نمی‌شوند، اما اولین ضربه فنتانیل شما می‌تواند آخرین مصرف شما باشد.»
به باور نویسنده تگراف،«این اولین بار نیست که طالبان تلاش می‌کند تا تولید خشخاش را در افغانستان که خود یکی از قربانیان اعتیاد است، متوقف کند. ممنوعیت مشابهی در سال ۲۰۰۰ اعمال شد، آخرین باری که این گروه در قدرت بود، اما عملاً با تهاجم به رهبری ایالات متحده در سال بعد این جریان پایان یافت.»
به گزارش تلگراف، این تجربه نشان داد که وقفه در عرضه ممکن است مدتی طول بکشد تا خود را در سطح بین‌المللی تثبیت کند. کارشناسان می‌گویند که ذخیره‌سازی تریاک نسبتاً آسان است و یک سال تا ۱۸ ماه دیگر طول می‌کشد تا ذخایر احتکار شده در مسیر قاچاق به خارج از افغانستان تمام شود.
نویسنده تلگراف در ادامه مقاله خود احتمال می‌دهد که این ممنوعیت با توجه به اقتصاد کلانی که در محور آن طی دهه‌ها ایجاد شده دوام پیدا نکند.
نویسنده از دیوید منسفیلد، نویسنده کتاب «دولتی بر روی ریگ: چگونه تریاک افغانستان را تضعیف کرد» می‌نویسد که این ممنوعیت معادل چهار و 50 هزار شغل تمام وقت در زراعت افغانستان را از بین برده است، ضربه بزرگی بر اقتصادی که از خشکسالی و نبود برنامه های توسعه‌ای رنج می‌برد.
نویسنده تلگراف در پایان گزارش خود از قول مارتین جلسما، مدیر برنامه مواد مخدر و دموکراسی در یک اندیشکده هالندی نوشته که نمی‌توان با قطعیت گفت که در دو سال آینده چه اتفاقی خواهد افتاد، اما اگر ممنوعیت طالبان ادامه یابد، ممکن است پیامدهای جدی «که ما باید برای آن آماده باشیم» در نظر گرفته شود.
