طالبان چشم انداز اینده را برای افغانستان ترسیم کرده اند!

سخنگوی طالبان وعده داده است “تا زمانی که افغانستان یک حکومت اسلامی نداشته باشد، جنگ خود را ادامه خواهیم داد!”.
افغانستان پس از جنگ، از دید طالبان، کشوری مطیع قانون، عضوی از جامعه ملل، با تجارت و اقتصاد گسترده، دارای روابطی با حسن نیست با همسایگان و سایر جهان خواهد بود. اما جنسیت ها کاملاً تفکیک می شوند، زنان مجبور به داشتن حجاب می شوند و مسئله آزادی بیان به خاطره ها تبدیل خواهند شد. این دیدگاه طالبان برای افغانستان پس از جنگ طولانی مدت است، همانطور که سخنگوی این گروه ذبیح الله مجاهد توضیح داد. در همین حال، وی در مصاحبه اختصاصی با فارین پالیسی اظهار داشت، طالبان به جنگ خود ادامه می دهند تا آنچه انها “نظام اسلامی” می نامند، تأسیس کنند.

در حالی که ایالات متحده حضور نظامی خود را در افغانستان همچنان دارد، قصد دارد در بیستمین سالگرد واقعه آغاز آن، حملات 11 سپتمبر، به مشارکت خود پایان دهد. طالبان که به عنوان یک بازیگر سیاسی، دولت افغانستان را مشروع نمی دانند و از آن فقط به عنوان “رژیم کابل” یاد می کنند، انها دلیل عدم پیشرفت مذاکرات صلح را موانعی می دانند که حکومت افغانستان بر سر راه قرار می دهند.
فارین افیرز همراه با ذبیح الله مجاهد در مورد آنچه در روند صلح می گذرد، چشم انداز طالبان برای آینده افغانستان و اینکه آیا آنها باز هم حقوق زنان را نادیده می گیرند، مصاحبه ای داشته است.
فارین افیرز: ارزیابی شما از روند صلح تاکنون چیست؟ چرا طالبان از موافقت با آتش بس دائمی خودداری می کنند؟

ذبیح الله مجاهد: ما به صلح متعهد هستیم و به همین دلیل ما در دوحه حضور داریم، اما متأسفانه طرف مقابل خرابکاری و زمان را طولانی می کنند. پس از امضای توافق نامه دوحه، توافق شد که پس از 15 روز همه زندانیان از هر دو طرف آزاد شوند و گفتگوهای بین الافغانی آغاز شود. کاری که دولت افغانستان انجام داد این بود که شش ماه صبر کرد و در این مدت هیچ یک از تعهدات خود را انجام ندادند. هنگامی که مذاکرات در دوحه آغاز شد، دولت کابل به مذاکره کنندگان خود دستور داد زمان را طولانی کنند، زیرا ترامپ در انتخابات در ایالات متحده شکست می خورد و جانشین وی سیاست هایشان در قبال افغانستان را به نفع دولت کابل تغییر می دهد.
هیچ اعتمادی وجود ندارد که بتواند مورد دیگری، جایگزینی برای جنگ ببینیم.

وقتی بینیم طرف مقابل به روند صلح و مذاکرات صلح متعهد است و آنها معتقدند که با صلح به جای جنگ، می توان به آتش بس فکر کرد. اما اعتماد هر دو طرف به یکدیگر نزدیک به صفر است. نیروهای خارجی متعهد شدند که افغانستان را تا اول ماه می ترک کنند، اما آنها هنوز در کشور حضور دارند. گفتگوها و مذاکرات بین الافغانی باید 15 روز پس از امضای توافق نامه دوحه در 29 فبروری 2020 آغاز می شد، که این اتفاق نیفتاد. پس چگونه می توانیم جلوی جنگ را بگیریم؟ هیچ اعتمادی وجود ندارد که بتوان جایگزینی برای جنگ باشد.

فارین افیرز: آیا این بدان معناست که شما در روز 11 سپتمبر جنگ را متوقف خواهید کرد؟

ذبیح الله مجاهد: خواهیم دید که اهداف ما تا 11 سپتمبر محقق شده است یا خیر. ما دو هدف اصلی داریم. نخست این که همه نیروهای خارجی باید افغانستان را ترک کنند. دوم که بسیار مهم می باشد، این است که ما باید یک حکومت اسلامی ایجاد کنیم که شامل همه افغان ها شود. بنابراین، اگر نیروهای خارجی بروند، هدف دوم ما همچنان پابرجاست و ما قصد به یقین داریم که به آن برسیم.

فارین افیرز: صلح در افغانستان از نظر شما چگونه است؟
ذبیح الله مجاهد: آنچه درباره صلح فکر می کنیم این است که توافق دوحه باید ادامه یابد. آن دسته از خارجیانی که قبلاً با ما نشسته اند و در مورد توافق صحبت کرده اند، باید مسئولیت توافقات خود را به عهده بگیرند. آنها باید افغانستان را ترک کنند، آنها باید نام رهبران ما را از لیست سیاه خود حذف کنند. مذاکرات درمورد افغان ها باید صادقانه و عاری از زمان کشی و خرابکاری آغاز شود. ما باید در مورد تمام موضوعاتی که در آنها اختلاف داریم، روی میز بحث کنیم. و نتیجه این خواهد بود که ما به صلح، آتش بس خواهیم رسید و جنگ در افغانستان پایان خواهد یافت. این یک راه حل است، ما به آن متعهد هستیم و می خواهیم طرف مقابل توافق نامه دوحه را جدی بگیرد و راه حل یا راه دیگری را درخواست نکند.
در مورد تقسیم قدرت و نظام سیاسی آینده کشور، باید در مذاکرات درباره همه چیز تصمیم گیری شود. هرچه تصمیم گرفته شود – چه کسی باید در دولت باشد، چه نظامی اتخاذ شود و اینکه افغان ها چگونه می توانند در اداره کشور مشارکت داشته باشند – تصمیم گیری خواهد شد.
مردم افغانستان خواهان صلح هستند. این برای ما و برای همه واضح است. در آینده ما باید یک استراتژی دیگری برای فراموش کردن گذشته و صحبت در مورد آینده افغانستان انجام دهیم. ما امیدواریم که طی دو یا سه سال اتفاق بیفتد که ما در مورد آینده و صلح خود صحبت کنیم و به سمت ثبات حرکت کنیم و به عنوان یک افغان گرد هم جمع شویم.
فارین افیرز: ایا دو تا سه جدول زمانی طالبان است؟
ذبیح الله مجاهد: نمی توانم به طور قطعی بگویم، اما این همان چیزی است که ما می خواهیم و برنامه ریزی کرده ایم.
فارین افیرز: پس برنامه ای وجود دارد؟
ذبیح الله مجاهد: طرحی وجود دارد. ما یک برنامه داریم اما برنامه ما فقط در جدول صلح مورد بحث قرار خواهد گرفت. تا آن زمان، تا زمانی که این تصمیمات را نگرفته ایم، قرار نیست در این مورد با رسانه ها صحبتی داشته باشیم.
فارین افیرز: رابطه طالبان همراه با پاکستان چگونه است؟
ذبیح الله مجاهد: ما می خواهیم با همه کشورها، از جمله کشورهای منطقه، یک رابطه خوبی داشته باشیم. پاکستان یک کشور همسایه است و حدود 3 میلیون مهاجر افغان در آنجا زندگی می کنند. پاکستان دارای روابط فرهنگی، تاریخی و مذهبی متقابل است. ما یک مرز طولانی با پاکستان داریم. ما همچنین می خواهیم با ازبکستان، تاجیکستان، ترکمنستان، چین و ایران روابط خوبی داشته باشیم. ان چیزی را که دولت طی 20 سال گذشته تبلیغ کرده این است که می گوید ما با استخبارات پاکستان ارتباط نزدیک داریم و از این نهاد دستور می گیریم. هیچ کدام از اینها درست نیست. ما با پاکستان رابطه خاصی نداریم. رهبری ما در دست خود ماست. رهبری ما در افغانستان است نه در کویته.
فارین افیرز: حقوق بشر و حقوق زنان برای طالبان چه معنایی دارد؟ آیا شما از رفتن دختران به مکتب، زنان به دانشگاه، کار پشتیبانی خواهید کرد؟ آیا شما آزادی بیان را محترم خواهید شمرد؟

ذبیح الله مجاهد: بیگانگان قوانینی را وضع کردند که متناسب با فرهنگ، سبک زندگی و یا دین ما نیست و با فرهنگ های بومی ما سنخیتی ندارد. ما می خواهیم همه زنان در شهرها و روستاها حقوق خود را داشته باشند. هم اکنون، درصد کمی از زنان در شهرها از حقوق خود برخوردار هستند. آنها در رسانه ها کار می کنند، اما ما می خواهیم که همه زنان در شهرها و روستاها حقوق خود را داشته باشند.

ما خواهان دو شیوه هستیم. نخست، جدایی بین دختران و پسران، زنان و مردان در دانشگاه ها و مکاتب و همچنین حجاب کامل برای خانمها. آنچه را که در آینده خواهیم ساخت، قوانین و مقررات مطابق با اسلام است، ما از همه دستورات اسلام پیروی خواهیم کرد.

آزادی بیان: ما یک قاعده اسلامی و افغانی برای آزادی بیان می خواهیم. آنچه که اکنون غالب است ترور شخصیت، سو استفاده ، توهین به مردم و رهبران است، آنها سعی می کنند اعتبار مردم را تضعیف کنند، به عنوان مثال با استفاده از اصطلاحاتی مانند “تروریست ها”. این نیاز به اصلاح دارد و به همین دلیل ما قوانین و مقرراتی می خواهیم تا همه این تبلیغات و شخصیت کشی در رسانه های تحت حکومت ما اتفاق نیفتد. ما از آزادی مطبوعات و رسانه ها حمایت می کنیم، اما معتقد نیستیم که از طریق رسانه ها به مردم توهین شود!
فارین پالیسی
2021/29/6