چه کسی افغانستان را اداره خواهد کرد!
یکی از مهمترین موانع مذاکرات بین دولت افغانستان و طالبان ادعای این گروه طالبان مبنی بر غیرقانونی بودن دولت اشرف غنی رئیس جمهور است – موضوعی که در آخرین پیشنهاد صلح ایالات متحده با تأسیس دولت موقت به آن پرداخته شده است.
غنی پس از پیروزی ناچیزش در انتخابات برای دومین بار، علی رغم عدم تمایل طالبان برای مذاکره با وی یا دولت وی، بارها از کناره گیری خودداری کرده است.
در حالی که دولت غنی با صراحت با اصلاح قانون اساسی افغانستان موافقت کرده است، اما با بازنویسی آن مخالف است.
مقامات دولت افغانستان و طرفداران ساختارهای دموکراتیک از این می ترسند که قانون اساسی جدید بتواند طالبان را برای دستیابی به قدرت قابل توجهی در دولت آینده هموار کند. چنین اختیاری می تواند به ستیزه جویان توانایی پس گرفتن حقوق زنان، آزادی های مدنی بدهد.
نقش اسلام و مسئله انتخابات!
به نظر می رسد پیش نویس توافق تلاش می کند تا خواسته طالبان را برای اداره قوانین اسلامی و درخواست دولت افغانستان برای اداره دموکراتیک این کشور متعادل کند.
پیشنهاد ایالات متحده خواستار برگزاری انتخابات پس از تشکیل دولت موقت است. گرچه مشخص نمی کند چه زمانی، این می تواند به عنوان سازشی برای رهبران در کابل تلقی شود، زیرا طالبان در گذشته انتخابات را خط قرمز توصیف کرده و آنها را ساختاری تحمیل شده توسط غرب می دانند.
اسلام همچنین نقش برجسته ای در پیش نویس طرح صلح دارد. طبق این سند، “شورای عالی فقه اسلامی” راهنمایی و مشاوره “به همه ساختارهای دولت ملی و محلی” ارائه می دهد. اما در مواردی که شورا با ثارنوالی مخالف باشد، جایگاه ستره محکمه “نهایی و لازم الاجرا” خواهد بود.
چگونه جنگ را خاتمه دهیم
این پیشنهاد خواستار آتش بس است که پس از امضای توافق آغاز شود. پایان خصومتها مشابه کاهش موقت موفقیت آمیز خشونت است که قبل از امضای توافق نامه ایالات متحده و طالبان توصیف شده است، اما این اقدام “دائمی و جامع” خواهد بود.
ماهها ایالات متحده و جامعه جهانی خواستار کاهش سطح خشونت شده اند.
پیش نویس ایالات متحده همچنین از طالبان می خواهد “ساختارها و دفاتر نظامی خود را از کشورهای همسایه حذف کنند”، اشاره به پاکستان.
طالبان وجود چنین مکان هایی را در خارج از افغانستان انکار می کنند و احتمالاً از توافق با سندی که خواستار نابودی آنها است خودداری می کنند. اما گزارش هایی از جمله پنتاگون ادعا می کنند که پاکستان مدت ها است که میزبان رهبران طالبان و خانواده های آنها بوده و به مبارزان این گروه خدمات درمانی داده است. گره خوردن رابطه طولانی مدت بسیار پیچیده است. پاکستان حمایت از طالبان را انکار می کند.
(واشنگتن پست)
۲۰۲۱/۱۱/۳
