چند روز پیش رادیو آزادی با اشاره به گزارش روزنامه دیپلمات گزارشی پخش کرد با عنوان «طالبان اقتصاد افغانستان را نابود کردند!» در این گزارش چنان غوغا کرد که گویی افغانستان بدترین کشور دنیاست و تا چند ماه دیگر همه افغان ها از گشنگی خواهند مرد. در این گزارش کل چیز را به گردن طالبان انداخت و سبکش این بود که گویی طالبان دشمن مردم و صلیبیون برادران دلسوز و دردمند مردم هستند. اول از همه ضعف اقتصاد را بزرگ جلوه داد و همه مشکلات را به گردن طالبان انداخت. بعداً سریال نقض حقوق بشر را بازی کرد و افغانستان را مرکز تروریست ها خواند و طالبان را به خاطر عدم تشکیل دولت فراگیر مقصر دانست.
این جنگجویان صلیبی دروغین سال گذشته نیز همین هشدارها را دادند که زمستان آینده میلیون‌ها کودک از یخ خواهند مرد، میلیون‌ها نفر از گشنگی خواهند مرد و در بهار نیز جنگ‌های شدیدی آغاز خواهد شد. اما هیچ اتفاقی نیفتاد. نه کسی از یخ مرد، نه گشنگی و نه جنگی شروع شد. یعنی گزارش های آنها همه پر از اغراق و دروغ است. البته اگر به این مشکلات واقعی نگاه کنیم، مقصر آنها هستند نه طالبان. به ما می گویند اقتصاد ضعیف ایت، اما نمی گویند چرا افغان ها اینگونه با اقتصاد ضعیف و مشکلات مواجه هستند؟! علت چیست، مقصر کیست و راه حل چیست؟! ما باید این موضوع را در نظر بگیریم و به جای گوش دادن به رسانه های دشمن، حقیقت را خودمان بیابیم و قضاوت کنیم.
پس از شکست خوردن صلیبی ها در عرصه نظامی، جنگ دیگری را با ما آغاز کردند که جنگ اقتصادی، سیاسی و تبلیغاتی است. دولت جدید ما در تمام دنیا دوستی ندارد، کفار نمی توانند آزادی و نظام اسلامی ما را تحمل کنند. زیرا تا کنون هیچ کس امارت اسلامی را رسماً به رسمیت نشناخته است. مسبب مشکلات اقتصادی ما همین انساندوستان بین المللی است که ما را رسماً به رسمیت نمی شناسند، به کسی اجازه تعامل با افغانستان را نمی دهند، در همه زمینه ها محدودیت ایجاد می کنند و حتی سرمایه ملی مان را مسدود می کنند.
با وجود کل این مشکلات، امارت اسلامی همچنان توانست حقوق تمام کارکنان دولت خود را از بودجه ملی بپردازد و علاوه بر آن، پروژه های مهم و اساسی بازسازی و توسعه اقتصادی نیز با بودجه ملی ادامه دارد. اما در نظام گذشته تمام حقوق و کارهای ساختمانی با پول گدایی انجام می شد. پس از چه اقتصادی صحبت می کنند؟! ما کی اقتصاد داشتیم؟! برای اقتصاد کار از صفر شروع شده و تا اکنون بسیار خوب پیش می رود.
ادعای نقض حقوق بشر یکی دیگر از سریال های تبلیغاتی دروغین است که هیچ حقیقتی ندارد. زمانی که هر روز ده ها هموطن ما در بمباران و حملات بشردوستانه بین المللی به شهادت می رسیدند و زندان های پل چرخی، بگرام و گوانتانامو از آنها پر می شد، هیچکس در آنجا چیزی از نقض حقوق بشر نمی گفت. اما امروز گزارش های نادرست می دهند، منعکس می کنند و بعد ما را تهدید می کنند. پیش از این نیز به دلیل اعمال حدود شرعی شعارهای تند سر داده و این شرع مقدس را نقض حقوق بشر دانسته است.
خلاصه هر عمل و گفتار غربی ها در مورد ما پر از منافقت و دو رویی است. امارت اسلامی برای رسوایی این شرارت غربی ها باید هر روز چنین اعلامیه ها و بیانیه هایی داشته باشد که حجاب نفاق آنها را برافراشته و موضوعات اصلی را مورد بحث قرار دهد که بر اساس آن تحریم های ظالمانه آنها بر همگان آشکار شود. ادعاهای حقوق بشر، قانون و عدالت به چالش کشیده شده و با فشار و شرمندگی مواجه شوند.
