قرغیزستان و قزاقستان موقف شانرا در برابر حکومت طالبان آشکار کردند. 

قرغیزستان و قزاقستان در مقایسه با سایر همسایه های شان، زمان بیشتر گرفت تا موقف شانرا در مورد اداره تحت رهبری طالبان در افغانستان آشکار سازند.

با توجه به اینکه دو کشور با افغانستان مرز مشترک ندارند، اما در مورد رویدادهای اینکشور، واکنش فوری مانند ازبیکستان، تاجیکستان و ترکمنستان نشان ندادند. هر سه کشور با افغانستان مرز مشترک دارند.

نماینده های قرغیزستان و قزاقستان با نماینده های حکومت طالبان دیدار کردند و طوری به نظر می‌رسد که هر دو کشور سیاستی را پذیرفته اند که رابطه شان با افغانستان را از دور حفظ کنند.

در آغاز ماه سپتمبر، پس از آنکه طالبان تقریباً بر تمام افغانستان حاکم بودند، قاسم جومارت توقایف رئیس جمهور قزاقستان هشدار داد که برای کشورش نیاز است تا برای بدترین وضعیت آماده شود. سپس او در ۹ سپتمبر گفت که قزاقستان آماده است با افغانستان روابط برقرار کند.

توقایف در ۱۷ سپتمبر در اجلاس سازمان همکاری شانگهای در دوشنبه پایتخت تاجیکستان نیز از ایجاد رابطۀ غیر رسمی با اداره نو طالبان در افغانستان حمایت کرد.

وزارت خارجۀ قزاقستان روز ۲۶ سپتمبر در یک اعلامیه گفت که علیم جان حسن گیلدیف سفیر این کشور در کابل، با امیرخان متقی سرپرست وزارت خارجۀ طالبان دیدار کرده.

طالبان در مورد این دیدار گفتند که هر دو جانب روی تجارت گفت‌وگو کردند و سفیر قزاقستان گفت که کشورش به افغانستان، غله، آرد و نفت صادر می‌کند و همچنان برای کمک‌های بشری آمادگی دارد.

وزارت زراعت قزاقستان گفته که صادرات غله و آرد به افغانستان دوباره آغاز خواهد شد.

آنسو در قرغیزستان، رئیس جمهور سادیر جباروف از وضعیت افغانستان ابراز نگرانی کرده بود.

او در نشست سازمان پیمان امنیتی مشترک تحت رهبری روسیه، در ۱۶ سپتمبر گفت که وضعیت افغانستان می‌تواند بر اعضای این سازمان هم تاثیر بگذارد.

اما حکومت قرغیزستان در ۲۳ سپتمبر یک هیئت را به رهبری طلعت بک مسدیکوف معاون شورای امنیت اینکشور به افغانستان فرستاد.

مسدیکوف در سال ۱۹۸۷ هنگامی که نیروهای شوروی پیشین در افغانستان حضور داشتند، به عنوان ترجمان کار می‌کرد.

او همچنان در گروه مشاوران شوروی که بیشتر در امور قبایلی و مرزی افغانستان فعالیت می‌کرد، وظیفه اجرا کرده بود.

مسدیکوف در سفر اخیرش، یک مقدار کمک بشری قرغیزستان را با خودش به کابل برد.

او در ۲۳ سپتمبر با ملا عبدالغنی برادر معاون رئیس الوزرا و امیرخان متقی سرپرست وزارت خارجه طالبان دیدار کرد.

بر اساس گزارش، مقام‌های طالبان گفته اند که در دیدار با نماینده‌های قرغیزستان و قزاقستان روی روابط تجارتی بحث شده و همچنان به آنها اطمینان داده شده که اجازه داده نمی‌شود از خاک افغانستان هیچگاه به هدف تنظیم حمله بر کشورهای همسایه و منطقه استفاده شود.

اشاره آنها شاید به آن عده از شهروندان قرغیزستان و قزاقستان باشد که در صفوف تندروان در افغانستان حضور دارند اما بر اساس گزارش‌ها، شمار آنها در مقایسه با شورشیان تاجیکستان و ازبیکستان خیلی اندک است.

قرغیزستان و قزاقستان با داشتن رابطه مستقیم با حکومت طالبان، انتظار دارند که با روابط تجارتی و فرستادن کمک‌های بشری به افغانستان، اطمینان حاصل کنند که آنها از وضعیت بحرانی این کشور، مصون بوده می‌توانند. 
ازادی رادیو
۲۰۲۱/۲/۱۰

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
امان الله هوتکی تحلیلگر مسائل سیاسی: جبهه به‌اصطلاح مقاومت، صرفاً گروهی از قاچاقبران، آدم‌ربایان و مقام‌های فاسد پنجشیری است که در دوران جمهوری، اموال مردم را غارت می‌کردند. همین افراد طالبان را قوم‌گرا می‌خوانند، در حالی که تمام تشکیلات خودشان بر پایه تعصب قومی بنا شده است. این گروه تحت نام مقاومت، در واقع جاسوسان بیگانگان هستند.
آرین یون نماینده پیشین پارلمان: زلنسکی دقیقاً به سرنوشتی دچار شده است که ما شدیم. فرمانده اعلی قوای ما، رئیس‌جمهور غنی نیز به ما می‌گفت که هیچ شکی در نیت آمریکا نداشته باشید. پیشنهاد ما این بود که از دامن آمریکا رها شویم و مذاکرات واقعی با طالبان آغاز گردد، اما رئیس‌جمهور تأکید داشت که آمریکا از او حمایت می‌کند...
عبدالسلام ضعیف از بنیانگذاران امارت اسلامی: هر چیزی که می‌تواند باعث نابودی و شکست یک قوم یا جامعه بزرگ شود، اختلاف و نفاق است. پایه‌های وحدت همیشه مستحکم هستند و می‌توانند در برابر هر نوع فشار مقاومت کنند. دشمن همواره راه نفوذ به این چارچوب را در تفرقه جستجو می‌کند تا به هدف خود برسد.
به اوکراین گفتند عضو ناتو شود تا امنیتش را تضمین کنیم. اوکراین که درخواست عضویت داد و جنگ شد، شرق سرزمینش را به روسیه بخشیدند و معادنش را بالا کشیدند، رییس جمهورش را هم با خفت هر چه تمام، از کاخ سفید بیرون انداختند. این یکی از عجیب ترین فریب‌های تاریخ روابط بین‌الملل بود.
همان روزی که ناچار شد امضای خروج خفت‌بار خود از افغانستان را ثبت کند، پس از بیست سال اشغالی که با مقاومتی استوار و تسلیم‌ناپذیر روبه‌رو شد. توافق دوحه فقط یک سند نبود، بلکه گواهی بر شکست بزرگ‌ترین قدرت نظامی جهان در برابر اراده‌ی ملتی بود که سر خم نکرد.
تصویری از مزار شهید سیدحسن نصرالله
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x