ماموریت افغانستان؛ شکستی که از قبل معلوم بود؟

به قدرت رسیدن مجدد طالبان در افغانستان در ماه اگست ۲۰۲۱ برای انریکو گینت، یک تن از سربازان آلمانی «زیاد غیرمنتظره» نبود. این افسر نیروهای فدرال آلمان تا پایان ماموریت ناکام نیروهای بین المللی در افغانستان، مسئولیت تشخیص زودهنگام بحران را در وزارت دفاع آلمان به عهده داشت. او به عنوان نخستین شاهد در کمیته تحقیقی پارلمان فدرال آلمان به تاریخ ۲۹ سپتمبر امسال گفت: «همه به شدت از سرعت این رویداد (تصرف قدرت توسط طالبان) حیرت زده شدند.»

ارزیابی این افسر آلمانی درست با اظهارات چند تن از کارشناسان از بخش‌های سیاست، علوم و رسانه‌ها مطابقت دارد که یک هفته قبل در یک جلسه رسمی ابراز نموده بودند. در رابطه به انریکو گینت قابل ذکر است که او در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ خودش در افغانستان خدمت نظامی انجام داده است. بنابراین او از دید نظامی به این امر وقوف دارد که جنگ علیه تروریسم که در سال ۲۰۰۱ توسط ایالات متحده امریکا اعلام گردید، تا چه حدی برای نیروهای بین المللی، واحدهای امنیتی افغانستان و مردم ملکی این کشور خطرناک بوده است.

انریکو گینت نیز مثل کارشناسان دیگر قرارداد موسوم به توافقنامه دوحه میان ایالات متحده و طالبان در پایان فبروری ۲۰۲۰ را به عنوان یک “نقطه عطف” در این جنگ توصیف کرده است. در این توافقنامه امریکا تعهد کرده بود که سربازان خود را از افغانستان خارج می‌کند. در برابر اسلامگرایان طالبان وعده کرده بودند که حملات خود به نیروهای پیمان اتلانتیک شمالی «ناتو» را متوقف می‌کنند.

گینت، دگروال نیروهای آلمان به کمیته تحقیق گفته است که طالبان این تعهد خود را رعایت کردند و اما در عوض حملات خود بر نیروهای مسلح افغانستان را تشدید بخشیدند. به گفته این شاهد عینی، نیروهای افغانستان وابسته به «حمایت خارجی» بودند؛ یعنی به کمک‌های هوایی امریکایی‌ها نیاز داشتند. ولی بر اساس موازین توافقنامه دوحه، دیگر نمی‌توانستند روی این کمک‌ها حساب کنند، آنچه که «شوکی در انگیزه» آن‌ها برای جنگیدن وارد کرد.

انریکو گینت و همکاران‌اش از بخش استراتژی و ماموریت، مدت‌ها قبل وضعیت نظامی در افغانستان را به طور فزاینده‌ای رو به وخامت ارزیابی کرده بودند. این از ورای ایمیل‌ها و گزارش‌هایی بر می‌آید که به کمیته تحقیق پارلمان فدرال آلمان ارائه شده است. در شرح و توضیح گزارشی در ماه اپریل ۲۰۲۰ آمده است که در نبود کمک‌های خارجی، ولایت‌های افغانستان یکی پی دیگر به دست طالبان سقوط خواهند کرد و مکاتب دخترانه بسته خواهند شد.

براساس اظهارات انریکو گینت، چنین ارزیابی‌ها و سایر توضیحات بر بنیاد برداشت‌های خود او، بررسی تصاویر ماهواره‌ای و همچنان شنود مکالمات تلفونی استوار بوده است. اما پس از جولای ۲۰۲۱ که وضعیت امنیتی شکننده‌تر گردیده بود، دسترسی به اطلاعات فقط از طریق منابع عمومی مثل روزنامه‌ها، توییتر و رسانه‌های اجتماعی ممکن بود. در نهایت زمینه دسترسی به اطلاعات خیلی کم و محدود شده بود.

بنا بر نتیجه گیری این سرباز پیشین نیروهای آلمان در افغانستان، طالبان از همان آغاز دو هدف را دنبال می‌نمودند: خروج نیروهای بین المللی و تشکیل مجدد «امارت اسلامی». او افزوده است: «این اهداف را مداوم مطرح نموده و عملاً دنبال می‌نمودند.» به تاریخ ۱۵ ماه اگست ۲۰۲۱ نیروهای طالبان بدون مقاومتی کابل پایتخت افغانستان را تصرف نمودند و آخرین سربازان آلمانی در شرایط پر هرج و مرج افغانستان را ترک کردند.

(دویچه وله)

 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
امان الله هوتکی تحلیلگر مسائل سیاسی: جبهه به‌اصطلاح مقاومت، صرفاً گروهی از قاچاقبران، آدم‌ربایان و مقام‌های فاسد پنجشیری است که در دوران جمهوری، اموال مردم را غارت می‌کردند. همین افراد طالبان را قوم‌گرا می‌خوانند، در حالی که تمام تشکیلات خودشان بر پایه تعصب قومی بنا شده است. این گروه تحت نام مقاومت، در واقع جاسوسان بیگانگان هستند.
آرین یون نماینده پیشین پارلمان: زلنسکی دقیقاً به سرنوشتی دچار شده است که ما شدیم. فرمانده اعلی قوای ما، رئیس‌جمهور غنی نیز به ما می‌گفت که هیچ شکی در نیت آمریکا نداشته باشید. پیشنهاد ما این بود که از دامن آمریکا رها شویم و مذاکرات واقعی با طالبان آغاز گردد، اما رئیس‌جمهور تأکید داشت که آمریکا از او حمایت می‌کند...
عبدالسلام ضعیف از بنیانگذاران امارت اسلامی: هر چیزی که می‌تواند باعث نابودی و شکست یک قوم یا جامعه بزرگ شود، اختلاف و نفاق است. پایه‌های وحدت همیشه مستحکم هستند و می‌توانند در برابر هر نوع فشار مقاومت کنند. دشمن همواره راه نفوذ به این چارچوب را در تفرقه جستجو می‌کند تا به هدف خود برسد.
به اوکراین گفتند عضو ناتو شود تا امنیتش را تضمین کنیم. اوکراین که درخواست عضویت داد و جنگ شد، شرق سرزمینش را به روسیه بخشیدند و معادنش را بالا کشیدند، رییس جمهورش را هم با خفت هر چه تمام، از کاخ سفید بیرون انداختند. این یکی از عجیب ترین فریب‌های تاریخ روابط بین‌الملل بود.
همان روزی که ناچار شد امضای خروج خفت‌بار خود از افغانستان را ثبت کند، پس از بیست سال اشغالی که با مقاومتی استوار و تسلیم‌ناپذیر روبه‌رو شد. توافق دوحه فقط یک سند نبود، بلکه گواهی بر شکست بزرگ‌ترین قدرت نظامی جهان در برابر اراده‌ی ملتی بود که سر خم نکرد.
تصویری از مزار شهید سیدحسن نصرالله
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x