در حالی که بمب‌ها می‌بارید و کل محله‌های غزه پودر می‌شد، شیما ابوالعطا تنها راه مقابله با آسیب‌های روحی جنگ ۱۵ ماهه غزه را در این می‌دید که مطمئن شود تمام تلاشش را برای تحصیل انجام می‌دهد.
حالا این دختر ۲۱ ساله که در رشته علوم کامپیوتر و مهندسی کامپیوتر می‌خواند، می‌خواهد از آموخته‌هایش برای بازسازی سرزمینی استفاده کند که ابتدایی‌ترین وسایل زندگی در آن وجود ندارد و به همه چیز نیاز دارد.
او گفت: من می‌خواهم در کشورم در جایی که هستم بمانم، در کنار اقوامم و افرادی که دوستشان دارم بمانم.
با برقراری آتش‌بس شکننده در غزه، فلسطینی‌ها با احتیاط در مورد بازسازی فکر می‌کنند. اما بازسازی این حجم از تخریبی که رژیم تروریستی اسرائیل در غزه برجای گذاشته، به اصطلاح یک کار هرکول‌وار است، زیرا کل جمعیت ۲.۳ میلیونی غزه اکنون آواره هستند.
ابوالعطا گفت که در طول جنگ، تنها راهی که می‌توانست بر زندگی‌اش کنترل داشته باشد، ادامه تحصیل بود. اما در سه ماه اول جنگ، او حتی نمی‌توانست لپ تاپ خود را باز کند و اولین باری که این کار را توانست بکند، گریه کرد.
او در یک مصاحبه تلفنی از مرکز غزه، جایی که برای در امان ماندن از حملات هوایی رژیم تروریستی از شمال به آن پناه برده بود، گفت: احساس می‌کردم که داشتن فرصتی برای دستیابی به چنین چیزی (داشتن لپ تاپ) نعمت بزرگی است.
مقامات بهداشتی غزه تاکید کردند حداقل ۴۷ هزار نفر در حملات رژیم تروریستی اسرائیل به غزه شهید شده‌اند و آوار‌ها احتمالا بقایای هزاران نفر دیگر را در خود جای داده اند.
ابوالعطا در همین راستا گفت: ما نیاز داریم که گذرگاه‌های مرزی بدون محدودیت باز شوند. ما به همه چیز نیاز داریم.
برق یکی از دغدغه‌های اصلی اوست. او هر روز از چادری که اکنون در آن زندگی می‌کند، به یک مکان شارژ محلی می‌رود که می‌تواند آنلاین شود. با برقراری آتش‌بس، او امیدوار است که بتوان پنل‌های خورشیدی بیشتری را به این منطقه آورد.
شیما گفت: ما فقط باید آوار‌ها را برداریم و روی آنها چادر بزنیم. ما با چادر شروع خواهیم کرد و به آرامی آنها را توسعه خواهیم داد.
اما ممکن است گفتن آن آسان‌تر از انجام آن باشد. زیرا الکساندرا سائیه از موسسه خیریه نجات کودکان به بنیاد تامسون رویترز گفت که مقیاس بحران انسانی در غزه تقریبا غیرقابل تصور است ، بحران‌های متعددی در حال آشکار شدن هستند و آنها عمیقا به هم مرتبط هستند.
