مقاومت ضد طالبان: نبردی برای آینده افغانستان

از زمانی که ایالات متحده، افغانستان را ترک کرد، رژیم جدید (امارت اسلامی) در کابل متعهد شد که صلح و امنیت را در این کشور برقرار کند.

در حال حاضر امارت اسلامی افغانستان (IEA)، نیروهای امنیتی طالبان به طور رسمی مشغول کار برای ریشه کن سازی گروه های شبه نظامی افغان هستند که قصد دارند دوره جدید خود را در قدرت کوتاه کنند.

در گردهمایی مخالفان حکومت جدید در ماه سپتامبر در وین به رهبری احمد مسعود تشکیل جلسه دادند، اعلام کردند که آنها برای مرحله جدیدی علیه حکومت طالبان در افغانستان آماده شده اند.

علی نظری، سخنگوی جبهه مقاومت ملی افغانستان (NRF) در ماه اگست در مقاله ای از فارن افرز خواستار حمایت بین المللی شد.

شورای عالی مقاومت ملی برای نجات افغانستان، ائتلافی از شخصیت‌های سیاسی پیشین افغانستان، و جبهه مقاومت در ماه اگست یک پلتفرم سیاسی منتشر کردند که شامل مبارزه با استبداد، برگزاری انتخابات و ایجاد یک دولت غیرمتمرکز است.

در این مدت درگیری های زیادی بین نیروهای طالبان و جبهه مقاومت صورت گرفت که با تلفات زیادی روبرو بوده است. حامد کرزی، رئیس‌جمهور پیشین افغانستان، خشونت‌های رخ داده در ولایت پنجشیر را محکوم کرد. ریچارد بنت، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد برای افغانستان، نسبت به اتهامات مربوط به اعدام های غیرقانونی ابراز نگرانی کرد.

«طالبان تهدید ناشی از جبهه مقاومت را کاملا جدی گرفته اند. آنها اخیراً ملا قیوم ذاکر را به عنوان فرمانده کل نظامی پنجشیر و اندراب منصوب کردند که نشان دهنده اراده برای از بین بردن این گروه است.» وی افزود: بعید به نظر می‌رسد که طالبان در آینده نزدیک بتوانند دو گروه اصلی مقاومت ضد طالبان و داعش را به طور کامل نابود کنند.

با این حال، همه گروه‌های مقاومت تاکنون تنها تهدیدی حداقلی برای حاکمیت طالبان ایجاد کرده‌اند و بعید به نظر می‌رسد که این گروه‌ها در آینده نزدیک دامنه یا ظرفیت خود را گسترش دهند. به نظر من، داعش بهترین گروهی است که می‌تواند از احساسات ضد طالبانی سرمایه‌گذاری کند و در میان‌مدت فعالیت‌های خود را گسترش دهد.

امنیت همچنان یک چالش بزرگ برای طالبان است. اگرچه عقب نشینی نظامی ایالات متحده از جنگ چندین ساله ای که بر جمعیت قبایلی افغانستان رنج می برد، کاسته است، اقدامات شریرانه تروریستی انجام شده توسط داعش همواره در مراکز شهری این کشور وجود دارد.

اگرچه بیش از یک سال از پایان دخالت ایالات متحده در افغانستان می گذرد، اما هیچ نشانه ای مبنی بر دریافت کمک نظامی خارجی قابل توجه برای جبهه مقاومت وجود ندارد. بر اساس گزارش ها، این جبهه حدود چهار هزار جنگجو را در اختیار دارد.

مایکل کوگلمن، مدیر مؤسسه جنوب آسیا در مرکز ویلسون گفت: «طالبان تمایل دارند قدرت جبهه مقاومت را دست کم بگیرند، در حالی که جبهه و حامیان آن تمایل دارند قدرت آن را بیش از حد اعلام کنند».

نظری در مصاحبه ای به سی ان ان گفت که احمد شاه مسعود توانست با تعداد محدودی از منابع، مقاومت خود را در برابر شوروی ایجاد کند و ارتش قدرتمند سرخ را با موفقیت شکست دهد. بنابراین کمک و حمایت بین المللی برای ما لازم نیست تا بتوانیم برای ارزش ها و حقوق خود مبارزه کنیم.

مایکل کوگلمن عنوان کرد که اگر طالبان نتوانند مشکلات اقتصادی و حملات تروریستی را کاهش دهند و یا شکاف های داخلی گروه شان را از بین نبرند، نارضایتی عموم افزایش خواهد یافت.

کوگلمن خاطرنشان کرد: «ما می‌توانیم شاهد جذب نیرو، تسلیحات و سایر حمایت‌های بیشتر به سوی جبهه باشیم. این نوع حرکتی است که می‌تواند این گروه‌ها را در موقعیت بهتری برای ایجاد یک تهدید واقعی برای طالبان قرار دهد. اما بیایید واضح سخن بگوییم: ما در حال حاضر به آن نقطه هنوز نزدیک نیستیم.”

(العربی)

 

 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
امان الله هوتکی تحلیلگر مسائل سیاسی: جبهه به‌اصطلاح مقاومت، صرفاً گروهی از قاچاقبران، آدم‌ربایان و مقام‌های فاسد پنجشیری است که در دوران جمهوری، اموال مردم را غارت می‌کردند. همین افراد طالبان را قوم‌گرا می‌خوانند، در حالی که تمام تشکیلات خودشان بر پایه تعصب قومی بنا شده است. این گروه تحت نام مقاومت، در واقع جاسوسان بیگانگان هستند.
آرین یون نماینده پیشین پارلمان: زلنسکی دقیقاً به سرنوشتی دچار شده است که ما شدیم. فرمانده اعلی قوای ما، رئیس‌جمهور غنی نیز به ما می‌گفت که هیچ شکی در نیت آمریکا نداشته باشید. پیشنهاد ما این بود که از دامن آمریکا رها شویم و مذاکرات واقعی با طالبان آغاز گردد، اما رئیس‌جمهور تأکید داشت که آمریکا از او حمایت می‌کند...
عبدالسلام ضعیف از بنیانگذاران امارت اسلامی: هر چیزی که می‌تواند باعث نابودی و شکست یک قوم یا جامعه بزرگ شود، اختلاف و نفاق است. پایه‌های وحدت همیشه مستحکم هستند و می‌توانند در برابر هر نوع فشار مقاومت کنند. دشمن همواره راه نفوذ به این چارچوب را در تفرقه جستجو می‌کند تا به هدف خود برسد.
به اوکراین گفتند عضو ناتو شود تا امنیتش را تضمین کنیم. اوکراین که درخواست عضویت داد و جنگ شد، شرق سرزمینش را به روسیه بخشیدند و معادنش را بالا کشیدند، رییس جمهورش را هم با خفت هر چه تمام، از کاخ سفید بیرون انداختند. این یکی از عجیب ترین فریب‌های تاریخ روابط بین‌الملل بود.
همان روزی که ناچار شد امضای خروج خفت‌بار خود از افغانستان را ثبت کند، پس از بیست سال اشغالی که با مقاومتی استوار و تسلیم‌ناپذیر روبه‌رو شد. توافق دوحه فقط یک سند نبود، بلکه گواهی بر شکست بزرگ‌ترین قدرت نظامی جهان در برابر اراده‌ی ملتی بود که سر خم نکرد.
تصویری از مزار شهید سیدحسن نصرالله
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x