نبرد شکست خورده زنان افغان برای دیده شدن در زمان طالبان!

مرضیه حمیدی ورزشکار تکواندو رویای بزرگی داشت. این ورزشکار ۱۹ ساله افغان چشم به مسابقات قهرمانی ملی و بین المللی داشت. اما پس از آنکه طالبان که مخالف مشارکت زنان در ورزش است در ماه آگست کنترل کشور را در دست گرفت، رویاهای او بر باد رفت!

بازگشت طالبان به قدرت پس از ۲۰ سال منجر به خودسانسوری شده و نگرانی هایی را در میان افغان ها به ویژه زنان ایجاد کرده است که از بازگشت به زندگی سرکوبگرانه زیر نظر این گروه می ترسند!

طالبان در ابتدا قول داده بودند که به زنان احترام بگذارند و طبق قوانین اسلامی به آنها اجازه کار در دولت را بدهند، اما مکاتب برای دختران بسته است و ممنوعیت غیر رسمی برای کار زنان وجود دارد. منتقدان می گویند که حرف های طالبان با اقدامات که آنها انجام می دهند مطابقت ندارد!

ماه گذشته اعتراضات زنان در چندین شهر برای مطالبه حقوق آنها آغاز شد، اما آنها به شدت سرکوب شدند. هزاران زن در پی سقوط کابل در ۱۵ آگست در حال حاضر فرار کرده اند، در حالی که بسیاری دیگر به دنبال راهی برای خروج هستند، زیرا می ترسند رژیم جدید آنها را در خانه های خود محدود کند!

یک ماه و نیم پس از حکومت طالبان، حمیدی تصمیم گرفت مخفی شود. او اکنون مکررا مکان خود را تغییر می دهد و با ترس مداوم زندگی می کند!

حمیرا قادری فعال حقوق زنان از هرات معتقد به مقاومت مدنی در برابر طالبان است. اما او همچنین می داند که اکثر زنان از دفاع از حقوق خود بسیار می ترسند!

قادری اظهار داشت: “خشونت علیه زنان در رفتار دولت طالبان سیستماتیک است. اگر طالبان علیه زنان از خشونت استفاده نکنند هویت خود را از دست خواهند داد.  اما دوره برده داری به پایان رسیده است و هرگونه تلاش برای بردگی ما دیر یا زود شکست خواهد خورد. امیدوارم جهان دیگر به زنان افغان پشت نکند!”
الجزیره
۲۰۲۱/۶/۱۰

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x