ورود شبه نظامیان از سوریه به آسیای مرکزی تنها از طریق مسیر زمینی امکان‌پذیر است. بیشتر این افراد تحت کنترل هستند و در صورت عبور قانونی از مرزها، توسط نهادهای امنیتی بازداشت خواهند شد. تنها مسیر باقی‌مانده، عبور از افغانستان از طریق پاکستان است.
احتمال استفاده پاکستان از این شبه نظامیان به‌عنوان ابزار فشار بر کابل وجود دارد، به ویژه در شرایط تنش‌های مرزی میان دو کشور. با این حال:
1. گروه داعش شاخه خراسان (که در پاکستان مستقر است و ارتباطاتی با سازمان‌های استخباراتی این کشور دارد) یک گروه آزموده و تحت کنترل محسوب می‌شود، بنابراین پاکستان نیازی به گروه‌های جدید ندارد.
2. پاکستان به دنبال ایجاد بی‌ثباتی بیشتر در مرزهای خود نیست.
موضوع مهم تر این است که در خود کشورهای آسیای مرکزی، پتانسیل داخلی برای افراط گرایی و فعالیت‌های تروریستی وجود دارد. در تمام کشورهای منطقه، شبکه‌های مخفی و رادیکال به طور واقعی فعال هستند. در اینجا، ما باید احتمال فعال شدن این گروه‌های زیرزمینی را در هر کشور، به‌طور جداگانه، بررسی کنیم. زیرا سطح فعالیت و حتی میزان موفقیت آن‌ها در هر کشور متفاوت است. شرایط در تاجیکستان با ترکمنستان کاملاً متفاوت است.
امکان ورود شبه نظامیان خاورمیانه ای به افغانستان به صورت تئوریک وجود دارد. این امر می‌تواند زمانی رخ دهد که آمریکا و غرب بخواهند افغانستان را بی ثبات بسازند. در این صورت، جنگجویان خاورمیانه ای غیرعرب، از جمله اتباع کشورهای آسیای مرکزی، می‌توانند وارد درگیری‌های جدید در این کشور شوند. این امر ممکن است در قالب پیوستن به گروه‌هایی مانند «داعش شاخه خراسان» یا احیای گروه‌های قدیمی تر و با سابقه تر مانند «جنبش اسلامی ازبکستان» و «جماعت انصارالله» رخ دهد.
با این حال، به نظر می‌رسد که مسئله افغانستان در حال حاضر در حاشیه توجه دولت جدید آمریکا قرار دارد و این موضوعی کاملاً متفاوت خواهد بود.
تحلیلی از الکساندر کنیازف کارشناس روسی مسائل افغانستان منتشر شده در ویب سایت (eurasia24.media)
