گفتگوی امنیتی هند در مورد افغانستان در حالی صورت می گیرد که افغانستان امروز در وضعیت سختی قرار دارد. گرسنگی همه گیر است، مادران گاهی مجبور می شوند فرزندان خود را بفروشند تا خانواده شان را سیر کنند، مدافعان حقوق بشر با خونسردی کشته می شوند، در حالی که گروه تروریستی داعش شاخه خراسان به مساجد و شفاخانه ها حمله می کند و حداکثر تلفات افراد ملکی را وارد می کند!
هند نگران از فعالیت های خارجی طالبان
خطوط قرمز اولیه هند این است که از تروریسم جلوگیری کند و اطمینان حاصل کند که جنگجویان طالبان در کشمیر همسایه به دنبال غنایم جدید نیستند! هند همچنین باید مراقب تاثیر توافقنامه صلح اخیر بین تحریک طالبان پاکستان و دولت پاکستان با میانجیگری سراج الدین حقانی باشد!
به یاد داشته باشید که شبکه حقانی متهم به حمله تروریستی سال ۲۰۰۸ در کابل است که در آن یک دیپلمات هندی و وابسته دفاعی کشته شد و سراج الدین قدرتمند امروز وزیر داخله افغانستان است!
در راس دستور کار این سوال مطرح می شود که آیا هند و منطقه باید طالبان را به رسمیت بشناسند؟ اما سوال دیگری وجود دارد که اگر هند می خواهد جهان و همچنین افغان‌ها به دهلی نو بعنوان یک بازیگر جدی در منطقه نگاه کنند باید پاسخگوی آن باشد. این سوال اینست که چرا هند به اتباع افغان که در سه ماه گذشته می خواهند از دولت طالبان فرار کنند ویزا نمی دهد؟
طنز ماجرا اینجاست که افغان‌ها هند را نزدیک‌ترین دوست خود می‌دانند که در آموزش و پرورش افغان‌ها در هند و همچنین ۳ میلیارد دالر دیگر در داخل کشورشان سرمایه‌گذاری کرده و هم بند ساخته و هم چندین مکتب!
کشورهای دیگر مانند ایران، ازبکستان، تاجیکستان، قطر، ایالات متحده، کانادا، جرمنی، بریتانیا و سایر کشورها از ۱۵ آگست پذیرای پناهجویان افغان بوده اند. حتی پاکستان که رابطه تلخی با افغانستان داشته هزاران افغان را پذیرفته است. پس چرا هند بارها آنها را دور زده است؟!
به نظر می رسد هیچ پاسخی برای این سوال وجود ندارد. گزارش اکانومیک تایمز نشان داد که پس از سقوط کابل به دست طالبان در ۱۵ آگست زمانی که ویزاهای مهر شده به دلیل ترس از افتادن پاسپورت‌های افغانستان به دست طالبان یا پاکستانی‌ها لغو شد، به چند تن از شهروندان افغانستان ویزای الکترونیکی داده شد!
مقامات هند می گویند حدود ۶۰ هزار درخواست ویزای الکترونیکی از اتباع افغان دریافت شده است. اما مشخص نیست که در نهایت چند ویزا داده شده است. شواهد نشان می دهد که پاسخ از صفر تا خیلی کم متغیر است. مقامات هند خاطرنشان می کنند که بدلیل نبود پرواز مستقیم، افغان ها فقط از طریق قطر، ایران و ازبکستان می توانند به هند بیایند و خطرات امنیتی این کار بیشتر از حسن نیت انجام آن است!
شاید زمان آن رسیده است که هند درها را به روی اتباع افغانستان نیز باز کند. نارندرا مودی نخست وزیر هند در سخنرانی های قبلی خود بارها گفته که جهان یک خانواده است. پس وقت آن است که هند به جامعه بسیار مضطرب افغان کمک و امید داده و اجازه دهد آنها به داخل هند پناه ببرند!
د پرینت
۲۰۲۱/۹/۱۱
