ورزش را سیاسی نسازید

ورزش را سیاسی نسازید! ورزشکاران سفیران صلح اند، از آنان باید حمایت شود. آسترالیا یک مسابقه کرکت در برابر تیم افغانستان را که باید در امارات متحده عربی برگزار میشد، لغو کرده است. قرار بود تیم کرکت آسترالیا در ماه مارچ پس از مسابقاتی در هند، در سه بازی که بخشی از سوپر لیگ «آی سی سی» است، در برابر تیم کرکت افغانستان رقابت کند.

اما تیم کرکت آسترالیا دو روز پیش اعلام داشته است «در این مورد با نهادهای مرتبط از جمله حکومت آسترالیا مشورت شده و این مسابقه برگزار نخواهد شد». تیم کرکت آسترالیا در اعلامیه یی گفت: «این تصمیم به تعقیب تصمیم اخیر امارت اسلامی در مورد محدودیت‌های بیشتر بر آموزش و کار زنان و دختران و همچنین ممنوعیت حضور آنان در پارک‌ها و ورزشگاه‌ها گرفته شد».

از دید مردم افغانستان، تصمیم اخیر تیم کرکت آسترالیا برای لغو مسابقه با تیم افغانستان ناامید کننده است٬ به این دلیل که آسترالیا به عنوان یکی از کشور معتبر جهان باید این فرق را می دانست که ورزش پدیده سیاسی نیست٬ بل محرکی برای نزدیکی ملت ها است، پیام صلح و دوستی می رساند و می تواند کشور ها را از حال و احوال یک دیگر آگاهی دهند.

آن‌چه در لابه‌لای ورزش به چشم می‌آید، نقش آن در نزدیک سازی مردم است٬ افغانان در کرکت توانایی و استعداد خوبی دارند٬ دید و بازدید ها می تواند به این استعداد ها رنگ و بوی بیشتر بخشد، روی همین دلیل بود که کرکت بازان افغانستان خواستند تا از تیم آسترالیا در امارت متحده عربی میزبانی کنند، تا این مسابقه نقطه دیگری برای وصل افغانستان با یک ملت دیگر باشد، مگر با درد و دریغ٬ آسترالیا به این بازی رنگ و چهره سیاسی داد و مسئله را بهانه قرار داد که مربوط به افغانان است.

در حالی که دید و فکر مردم افغانستان همیشه این بوده است که مسایل فرهنگی و ورزشی جدا از مسایل سیاسی محاسبه شود و نباید از ورزش و فرهنگ به عنوان ابزاری برای کسب خواست های سیاسی استفاده شود، افغانستان در طول سال ها روزگار خوشی نداشته است و حالا که وضعیت به گونه یی بهبود یافته است، این ورزش است که به لب آنان خوشی می آورد٬ در حال حاضر ورزش پدیده‌ یی در افغانستان است که مردم را به هم نزدیک می‌سازد. این پدیده ،از دیر زمانی به این‌سو خوشحالی جمعی خلق کرده است.

دید افغانان از ورزش همین است و توقع از دیگران نیز همین است که اندیشه های سیاسی را با ورزش یکجا نسازند و مانع نزدیکی ملت ها نشوند.

(باختر /15 جنوری 2022)

 

 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x