وزیر دولت در امور صلح: طالبان اراده‌ای به نشستن دور میز مذاکره را ندارند! “

وزیر دولت در امور صلح افغانستان با اشاره به تعویق کنفرانس استانبول گفته که طالبان اراده و علاقه‌ای به نشستن دور میز مذاکره ندارند.

به دنبال اعلام به تعویق افتادن نشست استانبول در مورد صلح افغانستان، وزیر دولت در امور صلح افغانستان گفته که طالبان علاقه‌ای به نشستن در میز مذاکره ندارند.

سعادت منصور نادری، روز چهارشنبه در نشست استجوابیه ولسی جرگه، از آمادگی حکومت افغانستان برای شرکت در نشست‌های صلح گفت: “سه بار است که نشست به تعویق می‌افتد. ما آمادگی کامل داریم، اما متاسفانه از طرف تحریک طالبان هیچ نوع علاقه‌مندی برای شرکت در میز مذاکره صلح وجود ندارد. پس دلیل به تعویق افتادن این نشست جمهوری اسلامی افغانستان نیست.”

آقای نادری افزود که اجماع ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی هم برای آوردن صلح درافغانستان وجو دارد.
وزیر دولت در امور صلح و معاونان شورای عالی مصالحه ملی در حالی برای توضیح به مجلس فراخوانده شدند که به تازگی ترکیه، قطر و سازمان ملل متحد برگزارکنندگان نشست استانبول، با پخش اعلامیه‌ای از به تعویق افتادن این نشست خبر داده‌اند.
ازادی رادیو
۲۰۲۱/۲۱/۴
 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x