وضعیت بد جوانان به دلیل بیکاری و فقر روزافزون در افغانستان

بربنیاد آمارهای اداره‌ی احصاییه‌ی حکومت پیشین، جوانان، بیش از ۶۰ درصد جمعیت افغانستان را تشکیل می‌دهند؛ جمعیتی که با بازگشت طالبان به‌قدرت، شمار زیادی از آنان بی‌کار شده‌اند و مجبور به‌انجام کارهای شاق استند. شمار دیگری از آنان هم پس از فراغت از دانشگاه، هم‌چنان بی‌کار اند و تنها تعداد کمی‌شان جذب اداره‌های دولتی کشور شده‌اند.

احمد ضیا رضایی که در رشته‌ی اقتصاد از دانشگاه فراغت یافته‌است، می‌گوید: «در دولت قبلی، در یکی از ادارات مصروف بودم، خوش‌حال بودم که وظیفه دارم و حداقل می‌توانم نان شب و روز خود را پیدا کنم؛ ولی حالا از بی‌کاری و بی‌برنامه‌گی، خسته شده‌ام. گاهی با خودم می‌گویم که به ایران یا ترکیه بروم؛ اما پول ندارم.»

جوانان امروز افغانستان در دوره‌ی جمهوریت رشد کردند، تحصیل نمودند و حالا انرژی بسیاری برای خدمت به جامعه خود دارند؛ اما اداره‌ی طالبان برای آنان، هیچ برنامه‌ای ندارد.

قسیم محمدی، تازه از دانشگاه زراعت فارغ  شده و از این‌که آینده‌ی روشنی در انتظار او نیست، ابراز نگرانی می‌کند. او می‌گوید: «در دوره‌ی جمهوریت درس می‌خواندم، حالا که درسم را تمام کرده‌ام، خبری از وظیفه و کار نیست. هر کجا که درخواست کار می‌دهم، چون واسطه و شناخت ندارم، جواب رّد می‌شنوم. حال و روز جوانان خوب نیست و همه‌ای ما نگران آینده هستیم. اداره‌ی طالبان هم برنامه‌ای برای ما ندارد.»

اکنون ناامنی، بی‌سوادی، فساد، اعتیاد به‌مواد مخدر و استفاده‌ی ابزاری از جوانان، چالش‌های عمده‌ای استند که فرا روی جوانان در کشور وجود دارد. باید از تولید کنندگان حمایت کنیم تا شغل ایجاد شود

در همین حال، عبدالنصیر رشتیا ملاخیل، آگاه اقتصادی در این باره می‌گوید: «در تمام دنیا، حکومت‌ها به تنهایی نمی‌توانند برای جوانان و افراد جامعه کار بدهند و به‌همین خاطر، بخش زیادی از جمعیت جوان، جذب سکتور خصوصی می‌شوند. این به‌سیاست‌های حکومت بر می‌گردد که برای اشتغال‌زایی چه برنامه‌ای را روی دست بگیرد. حکومت می‌تواند به‌همکاری بخش خصوصی، کالاهای استراتژیک را داخل کشور تولید کند و زمینه‌ی اشتغال‌زایی را برای مردم و جوانان افغانستان مهیا سازد؛ در غیر آن، مشکل است برای همه جوانان کار در نظر گرفته شود.»

این آگاه اقتصادی تأکید می‌کند: «اداره‌ی طالبان باید به سکتور زراعت توجه کند. هم‌چنین با استخراج معادن در کشور، می‌توانیم برای جوانان زیادی کار ایجاد کنیم. اگر در کشور سیاست‌های حمایتی از تولید کنندگان بیش‌تر شود، می‌توان به اشتغال جوانان امیدوار بود.»

براساس آمارهایی که اداره‌ی احصاییه در سال ۱۳۹۹ منتشر کرده‌است، در آن سال بیش از ۴۷ درصد مردم افغانستان زیر خطِ فقر زندگی می‌کردند؛ رقمی که با بازگشت دوباره‌ی طالبان به‌کشور، افزایش چشم‌گیری داشته‌است. هم‌چنان در آن سال میزان بی‌کاری ۶/۱۸ درصد بوده‌است. از مجموع نیروی کار در کشور ۲/۱۵ درصد مردان و ۳۲ درصد زنان بودند. از مجموع جوانان بی‌کار و به‌دور از آموزش ۱۴ درصد مرد و بیش از ۵۳ درصد آن‌ها را زنان تشکیل می‌دادند. هم‌چنان ۱/۳۶ درصد بزرگ‌سالان و ۵۴ درصد جوانان در سنین   ۱۵ تا ۲۴سال، از نعمت سواد در کشور برخور بوده‌اند.

(آمو)

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x