خبرنگاران و نهادهای حامی رسانه ها می گویند که با آمدن طالبان، وضعیت رسانه ها در افغانستان سخت شده است. به گفته آنان، نبود آزادی بیان، آزار و اذیت و کشتار خبرنگاران، ممنوعیت فعالیت زنان رسانه و مشکلات اقتصادی مواردی است که درهای بسیاری از رسانه ها را در این کشور بسته است. اما طالبان می گویند که آنها به اصول رسانه ای متعهد هستند و وظیفه آنها حفظ جان خبرنگاران است.
یکی از مسئولین یک رادیو خصوصی در قندهار که نمی خواهد نامش فاش شود، به دویچه وله گفت که پس از ورود طالبان، بیش از 16 خبرنگار، فعال فیس بوک و روشنفکر توسط طالبان در قندهار دستگیر و لت و کوب شدند. تعدادی از افراد تا دو هفته در زندان نگه داشته شده اند. او گفت: دلم بسیار پر است، اما افسوس که اینجا صدایم را بلند نمی کند، نمی توانم حقیقت را در اخبار بگویم، تحمل انتقاد نیست، برای یک پست معمولی فیس بوک، دوستان ما بیش از یک هفته است که در زندان و شکنجه هستند.
عزیز احمد شفیع، روزنامه نگار و نویسنده در هلمند نیز به دویچه وله گفت که بیش از 20 برنامه رسانه های مکتوب همراه با رادیو و تلویزیون در قندهار بزرگ پخش می شود. اما در ارزگان رسانه مکتوب وجود ندارد، فقط رادیو دولتی نعت هایی را برای مردم پخش می کند که نمی تواند دردی از مردم دوا کند. در آن جامعه ای که افراد تحصیل کرده و اهل قلم به نام های مختلف مورد آزار و اذیت قرار می گیرند، رسانه ها به ویژه رسانه های مکتوب چگونه از آن مطلع خواهند شد؟ وقتی به این وضعیت فعلی نگاه می‌کنم، بسیار آزارم می‌دهد.
مسرور لطیفی، مدیر رسانه‌ای انجمن ملی خبرنگاران در افغانستان به رسانه‌ها گفت که در ماه‌های اول حکومت طالبان، 30 مورد خشونت علیه خبرنگاران را ثبت کرده است. به گفته وی: 70 درصد رسانه ها بند شده و 70 درصد خبرنگاران بیکار هستند و خبرنگاران باقی مانده رسانه های فعال با مشکلات زیادی مواجه هستند.
مقامات رسانه ای وزارت اطلاعات و فرهنگ طالبان می گویند که آنها به آزادی بیان پایبند هستند و در چارچوب اصول اسلامی و افغانی، همه رسانه ها مجاز به پخش مطالب خود هستند. اجمل تورمان، رئیس پیشین رادیو اراکوزیا، صحبت‌های طالبان در مورد آزادی بیان را با تردید می‌بیند و می‌گوید که وضعیت کنونی رسانه‌ها در افغانستان رو به وخامت است و می‌افزاید که از زمانی که طالبان بر کشور تسلط دارند، همه رسانه‌ها تصویری، صوتی، چاپی و آنلاین بسیار تاثیرگذار شده است و به گفته وی، اکنون مردم بیش از هر زمان دیگری به رسانه نیاز دارند.
عصمت بهیر، گزارشگر پیشین رادیو بی بی سی در کابل، می گوید که بازگشت طالبان نه تنها آزادی بیان، دسترسی به اطلاعات و سایر نیازهای حرفه ای رسانه های مستقل را محدود کرده است، بلکه کمک کنندگان خارجی و بسیاری از روزنامه نگاران را مجبور به خروج از کشور کرده است. او می افزاید که بیشترین آسیب در این زمینه به رسانه های مکتوب و خبرنگاران زن وارد شده است.
علاوه بر کابل پایتخت، ولایت های هرات، بلخ، ننگرهار، بامیان، غزنی، خوست، پکتیا، پکتیا و لوگر از جمله ولایات دیگری هستند که به گفته خبرنگاران وضعیت رسانه ها بیش از شهرهای دیگر با مشکل مواجه است. ما از جامعه بین المللی می خواهیم که مانند گذشته به این سمت توجه بیشتری داشته باشند. احمد الله احمدی، روزنامه نگار پیشین رادیو پکتیا و سلام وطندار که به تازگی وارد آلمان شده است، به دویچه وله گفت که 22 رسانه مکتوب و برخی ایستگاه های رادیویی در جنوب شرقی این کشور بند شده اند.
عبدالحق حماد، رئیس عمومی نشرات وزارت اطلاعات و فرهنگ طالبان به دویچه گفت که آنها کاملا متعهد هستند که از رسانه ها در روند تعهد کامل به آزادی بیان رسانه ها حمایت کنند و به این ترتیب، آنها به کسی اجازه نمی دهند که در رسانه ها دخالت کنند. او می گوید که اکنون بیش از 150 رادیو و بیش از 50 تلویزیون در کشور فعال هستند و مردم را از حقایق آگاه می کنند.
با این حال، در یک نظرسنجی مشترک از انجمن روزنامه‌نگاران مستقل و انجمن روزنامه‌نگاران آزاد در افغانستان انجام شد، آنها گفته‌اند که از زمان قدرت گرفتن مجدد طالبان تا فبروری 2022، 231 رسانه مختلف در افغانستان بند شده و نزدیک به 6400 خبرنگار بیکار شده اند.
