در 17 اگست 2021، دو روز پس از فتح کابل توسط طالبان و پایان دادن به جنگ بیست ساله ایالات متحده در افغانستان، سخنگوی طالبان یک کنفرانس مطبوعاتی برگزار کرد و یک سری وعدهها را به جامعه جهانی داد.
رهبران طالبان به دشمنان سابق خود قول دادند که صلح پایدار را به ارمغان بیاورند، کسانی را که علیه آنها جنگیدهاند عفو کنند و یک ائتلاف دولتی با نمایندگان همه گروههای سیاسی، قومی و مذهبی افغانستان تشکیل دهند. آنها همچنین تضمین کردند که دولت جدید از حقوق اولیه بشر، از جمله حقوق زنان برای تحصیل و مشارکت در زندگی عمومی محافظت خواهد کرد، و متعهد شدند که اجازه نخواهند داد که افغانستان به عنوان پایگاه عملیات برای گروه های تروریستی بین المللی استفاده شود.
اما یکسال بعد، وعده های خوش بینانه طالبان جای خود را به اعمال خشونت امیز و ناامید کننده داده است.
طالبان نشان داده است که برای دستیابی به اهداف خود حاضر است هر تعهدی را در قبال ایالات متحده و غرب زیر پا بگذارد.
مجلۀ نشنل انترست در مطلب خود این موضوع را کار کرده است: «بمبگذار انتحاری بر وزارت داخلۀ طالبان در قلب کابل حمله کرد».
در مطلب می خوانیم این رویداد که در آن چهار کارمند وزارت کشته شدند، تازه ترین اقدام خشونت آمیز علیه حکومت طالبان از زمان حاکمیت دوباره اش در ماه آگست پارسال است.
مجله به نقل از عبدالنافع تکور، سخنگوی وزارت داخلۀ حکومت طالبان نوشته است که انفجار در جریان نماز پیشین رخ داد، زمانی که بسیاری از کارمندان در مسجدی گردهم آمده بودند.
در ادامه می خوانیم که هرچند هیچ گروهی مسئولیت رویداد را نپذیرفته است، بسیاری از ناظران حدس می زنند که کار شاخۀ ولایت خراسان گروه دولت اسلامی معروف به داعش بوده است.
ذبیح الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان به رادیو آزادی گفته است که شمار جنگجویان داعش در افغانستان کاهش یافته و این گروه در حال تضعیف شدن است.
نشنل انترست می نویسد که از زمان بازگشت طالبان به قدرت، شاخۀ ولایت خراسان گروه دولت اسلامی یک رشته حملات خبر سازی را در افغانستان انجام داده است.
به نوشتۀ مجله، این حملات تعهد حکومت طالبان برای برقراری امنیت و کسب اطمینان در مورد نظم عامه را زیر سؤال برده است.
نشنل انترست می نویسد با توجه به این که قرارگاه وزارت داخله در محوطۀ به شدت محافظت شده در نزدیکی میدان هوایی واقع است، روشن نیست که بمبگذار انتحاری چگونه وارد ساختمان شده است.
اما افغانستان امروز،یک تهدید منحصر به فرد برای امنیت بین المللی است. علیرغم تمام وعدههایش، طالبان از دهه 1990 تاکنون در دیدگاه خود «تغییر» نداشته و اگرچه ممکن است القاعده را از انجام حمله دیگری در مقیاس 11 سپتمبر به خاطر امنیت خود باز دارد، اما تمایل خود را نشان داده است. ایالات متحده باید هر چه در توان دارد برای کمک به جبهه مقاومت، جامعه مدنی، همسایگان این کشور در جهت جلوگیری از پیامدهای تسلط طالبان، انجام دهد!