‏پایان یک توهم؛ قطع کمک‌های آمریکا و سرنوشت رسانه‌ها و نهادهای وابسته!

مساعدت مالی امارت اسلامی توسط آمریکا؛ جمله‌ای که از زمان روی‌کار آمدن امارت اسلامی تاکنون بارها از سوی‌ رسانه‌ها و مخالفین این نظام مطرح شده و بگونه‌ای آن‌را تنها سبب بقای نظام اسلامی در افغانستان می‌خوانند؛ حال آن‌که این نظام بعد از پیکار طولانی با آمریکا، همپیمانان و اجیران داخلی‌اش روی‌کار آمد.

بعد از انتصاب دانلد ترامپ به عنوان رئیس جمهور آمریکا و قطع کمک‌های این کشور به اکثریت کشورها، نهادها و موسسات در بیرون از آمریکا، باری‌دیگر فرصتی برای مخالفین فراهم گشت تا با نشر پروپاگاندا امارت اسلامی را بخاطر قطع کمک‌های آمریکا دچار بحران اقتصادی بدانند؛ بگونه‌ای که ادعا نمودند امارت اسلامی قادر به پرداخت معاش‌های کارمندانش نیز نمی‌باشد؛ ادعای مضحکی‌که از سوی مولوی ذبیح‌الله مجاهد سخنگوی امارت اسلامی به شدت رد شد.

سرانجام کمک‌های آمریکا به افغانستان به‌طور کامل قطع گردید، اما بر خلاف ادعای مخالفین نظام، نه حاکمیت در افغانستان با چالش روبرو شد و نه در معاشات و یا اجرای پروژه‌های کوچک و بزرگ کدام مشکلی ایجاد گردید؛ برخلاف زمان اشغال، چون اگر در طول بیست‌سال اشغال، حتی به‌مدت کم، ‌کمک‌های فراوان آمریکا و متحدانش به دولت دست‌نشانده‌ی‌شان قطع می‌گردید، یقینا بعد از تنها چندروز تمام دستگاه فرسوده جمهوریت از هم می‌پاشید.

قابل ذکر است، زمانی‌که ادعاهای دروغینی مبنی بر مساعدت آمریکا از امارت اسلامی و ارسال بسته‌های چهل میلیون دالری به حاکمیت در افغانستان مطرح گردید، آقای فطرت در رد این ادعا بیانیه‌ای منتشر کرد، بیانیه‌ای که در آن اظهار نموده بود که «امارت اسلامی هم می‌خواهد، امریکا این‌گونه هزینه‌هایش را زیر نام کمک قطع نماید، چراکه اگر به گونه‌ی دقیق تحلیل شود، امریکا، این پول را به نام افغانستان، دوباره برای انجام اهداف خود، هزینه کرده است و تلاش می‌کند تا از این طریق، بر امارت اسلامی پروپاگند شود.»

اکنون پس از آن‌که ترامپ روند انتقال کمک‌های خارجی از آمریکا را متوقف کرد، بودجه ماهانه‌ی صد هزار دالری آمو تلویزیون که از سوی وزارت امور خارجه‌ی آمریکا پرداخت می‌شد و آن را کمک به مردم افغانستان می‌نامیدند، نیز قطع شد؛ تلویزیونی که تنها هدف از فعالیت آن‌را می‌توان نشر و پخش پروپاگاندا علیه امارت اسلامی دانست.

جالب این‌جاست که از سوی دیگر، بخشی از کمک‌های مالی افغانستان اینترنشنال که تحت عنوان کمک‌های بشردوستانه به افغانستان از سوی وزارت خارجه‌ی آمریکا پرداخت می‌شد نیز متوقف گردیده و این تلویزیون را با مشکلات مالی جدی مواجه نموده است؛ همان رسانه‌هایی که شب و روز پیرامون قطع کمک‌های آمریکا تبصره می‌نمودند و کارشناسان کارنابلدشان حاکمیت افغانستان را در صورت قطع کمک‌های آمریکا دچار چالش می‌دانستند.

این پایان ماجرا نیست بلکه طبق گزارشی که اداره نشراتی هندوکش منتشر نموده، در پی این تحریم‌ها، ایمیل‌های توقف کمک‌ها به تمام رسانه‌ها و نهادهای مدنی تحت نام حقوق بشر ارسال شده است؛ همان رسانه‌ها و نهادهایی‌که پس از سقوط جمهوری سابق، از سوی آمریکا حمایت مالی می‌شدند و در حال حاضر علیه دین، آزادی و آبادی افغانستان فعالیت‌های رسانه‌ای دارند.

شایان ذکر است که در این تحریم‌ها، نهادهای حقوق بشری و مدنی‌ای نیز شامل‌اند که در تخریب و تبلیغات منفی علیه افغانستان نقش داشته‌اند.

در نتیجه باید گفت که قطع این کمک‌ها طبق گفته‌های آقای فطرت نه‌تنها بر ضرر مردم افغانستان تمام نشد، بلکه پرده از رازهای پنهان بی‌شماری برداشت و آدرس واقعی ارسال این کمک‌ها را بر ملا نمود، تا جهانیان بدانند که آمریکا جز برای تامین منافع خود و مبارزه با اسلام و مسلمانان حتی یک سنت هم نمی‌پردازد، چه برسد به میلیون‌ها و میلیاردها دالر!

مطلبی از نشریه الاماره

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
امان الله هوتکی تحلیلگر مسائل سیاسی: جبهه به‌اصطلاح مقاومت، صرفاً گروهی از قاچاقبران، آدم‌ربایان و مقام‌های فاسد پنجشیری است که در دوران جمهوری، اموال مردم را غارت می‌کردند. همین افراد طالبان را قوم‌گرا می‌خوانند، در حالی که تمام تشکیلات خودشان بر پایه تعصب قومی بنا شده است. این گروه تحت نام مقاومت، در واقع جاسوسان بیگانگان هستند.
آرین یون نماینده پیشین پارلمان: زلنسکی دقیقاً به سرنوشتی دچار شده است که ما شدیم. فرمانده اعلی قوای ما، رئیس‌جمهور غنی نیز به ما می‌گفت که هیچ شکی در نیت آمریکا نداشته باشید. پیشنهاد ما این بود که از دامن آمریکا رها شویم و مذاکرات واقعی با طالبان آغاز گردد، اما رئیس‌جمهور تأکید داشت که آمریکا از او حمایت می‌کند...
عبدالسلام ضعیف از بنیانگذاران امارت اسلامی: هر چیزی که می‌تواند باعث نابودی و شکست یک قوم یا جامعه بزرگ شود، اختلاف و نفاق است. پایه‌های وحدت همیشه مستحکم هستند و می‌توانند در برابر هر نوع فشار مقاومت کنند. دشمن همواره راه نفوذ به این چارچوب را در تفرقه جستجو می‌کند تا به هدف خود برسد.
به اوکراین گفتند عضو ناتو شود تا امنیتش را تضمین کنیم. اوکراین که درخواست عضویت داد و جنگ شد، شرق سرزمینش را به روسیه بخشیدند و معادنش را بالا کشیدند، رییس جمهورش را هم با خفت هر چه تمام، از کاخ سفید بیرون انداختند. این یکی از عجیب ترین فریب‌های تاریخ روابط بین‌الملل بود.
همان روزی که ناچار شد امضای خروج خفت‌بار خود از افغانستان را ثبت کند، پس از بیست سال اشغالی که با مقاومتی استوار و تسلیم‌ناپذیر روبه‌رو شد. توافق دوحه فقط یک سند نبود، بلکه گواهی بر شکست بزرگ‌ترین قدرت نظامی جهان در برابر اراده‌ی ملتی بود که سر خم نکرد.
تصویری از مزار شهید سیدحسن نصرالله
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x