نشریه فارن پالیسی به تاریخ ۲۷ اپریل ۲۰۲۱ در مورد افغانستان نوشته که، پنج دهه پیش این کشور بدون دخالت قدرت‌های بزرگ جهان در مسیری بسیار بهتر از امروز قرار داشت اما دهه دموکراسی عمر طولانی نداشت.
به نوشته نشریه، اکنون که نیروهای ایالات متحده و ناتو در حال آماده شدن برای ترک افغانستان اند، بسیاری از افغان‌های مسن از دورۀ یاد می‌کنند که آنرا دورۀ طلایی می‌نامند، زمانی که به گفتۀ آنها افغانستان عصر دموکراسی نسبی را بدون مداخله ایالات متحده یا نیروی‌های قدرتمند دیگر تجربه می‌کرد.
نویسنده آن دوره ده ساله حکومت ظاهرشاه پادشاه افغانستان را یاد کرده که در ۱۹۶۳ آغاز شد و در این دوره ظاهرشاه به سوی دموکراسی گام‌های بزرگ را برداشت، قانون اساسی جدید تصویب شد که براساس آن قدرت خانواده‌اش را محدود کرد اما آزادی اندیشه، بیان و اجتماعات مردم را محافظت کرد.
در ادامه آمده که برای اولین بار در تاریخ افغانستان، انتخاب اعضای یک پارلمان مدرن آغاز شد و تغییرات اساسی در صحنۀ سیاسی اتفاق افتاد.
با این حال، دهۀ دموکراسی با کودتای سفید از سوی محمد داود خان در سال ۱۹۷۳ میلادی پایان یافت، زمانی که او خود را به عنوان اولین رئیس جمهور افغانستان معرفی کرد.
این که پنج دهه پس از به قدرت آمدن داود خان در افغانستان چه اتفاق افتاد، فارن پالیسی به برخی از رویداد‌ها نگاهی انداخته و نوشته که، برخی افراد از خود می‌پرسند که اگر اشخاصی مانند موسی شفیق صدراعظم دوران سلطنت ظاهر شاه اعدام نمی‌شدند، یا کودتای کمونیستی صورت نمی‌گرفت افغانستان امروز در چه موقف می‌بود و اگر افغانستان قربانی جنگ سرد نمی‌شد و اینکه در ساختن دموکراسی نوایجاد خود موفق می‌شد اکنون افغانستان در چه وضعیتی به سر می‌برد؟
