متاسفانه دو گزینه بسیار بد روی میز است: عقب نشینی همه نیروهای بین المللی تا اول ماه می طبق توافق دوحه، یا تمدید مداخله به رهبری ایالات متحده كه تقریبا ۲۰ سال پیش آغاز شده است!
ترجیح با ماندن است، زیرا سربازان بین المللی در این جنگ پیروز نخواهند شد و صلح نیز به همراه نخواهند آورد!
طالبان تشنه قدرت و به رسمیت شناخته شدن، خواستار پایان اشغال خارجی ها و حذف همه تحریم ها علیه خود هستند. اینها تنها دو اهرمی است که غرب در اختیار دارد تا این گروه افراطی را تحت فشار قرار دهد تا با آتش بس و پیشبرد مذاکرات موافقت کنند!
حقیقت تلخ این است که عقب نشینی نیروها و تحریم ها نوعی دارو نیستند که یک شبه جواب دهند! در ماه های آینده نیز مردم افغانستان در نتیجه جنگ جان خود را از دست خواهند داد!
ترامپ اولین کسی نبود که فقط براساس ملاحظات سیاسی داخلی در مورد سرنوشت افغانستان تصمیم گرفت. و به همین دلیل است که اکنون پس از ۲۰ سال جنگ برای ائتلاف ایالات متحده و پس از چهار دهه جنگ مداوم برای مردم افغانستان، گزینه های بهتری روی میز نیست!
متحدان آمریكا از جمله آلمان از دولت جو بایدن پیروی خواهند كرد. اگر آمریکا برود، همه نیروهای ائتلاف می روند. اگر آمریکایی ها بمانند متحدان ناتو نیز می مانند. آلمان در حال حاضر حدود ۱۱۰۰ سرباز مستقر در افغانستان دارد!
کسانی که ۲۰ سال پیش به شیوه ای نسنجیده به افغانستان حمله کردند، نباید به همان اندازه بی پروا خروج کنند و به دموکراسی جوان و هرچند ناقص افغانستان ضربه بزنند!
افغانستان به حداکثر فشار بر طالبان نیاز دارد. این کشور به حداکثر مشارکت سیاسی و دیپلماتیک همه کشورهای بزرگ منطقه ای و دو قدرت جهانی دیگر یعنی روسیه و چین نیز نیاز دارد. این کار طاقت فرسا و خطرناک خواهد بود!
(دویچه وله)
۲۰۲۱/۲۸/۲
