چرا چشم جهان به مرز افغانستان و تاجیکستان است؟!

افغانستان و تاجیکستان ۱۴۰۰ کیلومتر مرز مشترک دارند. اخیرا جنگ لفظی بین امامعلی رحمان رئیس جمهور تاجیکستان و دولت طالبان در کابل آغاز شده است!

رحمان طالبان را برای بی ثباتی آسیای مرکزی با صادرات گروه های شبه نظامی مورد سرزنش قرار می دهد، در حالی که رهبری طالبان دولت تاجیکستان را به دخالت متهم کرده است!

در اوایل تابستان امسال، رحمان ۲۰ هزار سرباز را به مرز بسیج کرد و تمرینات و گفتگوهای نظامی با روسیه و دیگر اعضای سازمان پیمان امنیت جمعی برگزار کرد. در همین حال ذبیح الله مجاهد سخنگوی دولت افغانستان تصاویری از نیروهای افغان مستقر در ولایت تخار در مرز دو کشور را در توییتر منتشر کرد!

این در حالیست که امرالله صالح و احمد مسعور نیز پس از درگیری های پنجشیر به تاجیکستان فرار کردند و در آنجا مستقر شدند!

در ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۱، سید مکرم عبدالقودرزودا رئیس شورای اسلامی علمای تاجیکستان طالبان را در برخورد با زنان و ترویج تروریسم ضد اسلامی محکوم کرد!

در اواسط سپتمبر، دوشنبه میزبان بیست و یکمین نشست شورای سران کشورها در سازمان همکاری شانگهای بود. عمران خان نخست وزیر پاکستان چندین بار با رحمان درباره وضعیت افغانستان گفتگو کرد. 

با بالا گرفتن جنگ لفظی، خان در ۳ اکتبر با رحمان تماس گرفت و خواستار کاهش تنش شد. روسیه و چین نیز خواستار خویشتنداری شده اند!

بعید به نظر می رسد که درگیری مسلحانه ای در مرز شکل بگیرد. نه دوشنبه و نه کابل مایل به دیدن چنین نتیجه ای نیستند. اما هر دو طرف از این تنش برای اهداف خود استفاده می کنند!

رحمان می خواهد اطمینان حاصل کند که طالبان گروه تروریستی انصارالله را در کنترل خود نگه می دارند و طالبان بدنبال آن هستند که رحمان دولت آنها را به رسمیت بشناسد!
پرسنزا
۲۰۲۱/۶/۱۰

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x