در افغانستان هرگاه نظام‌های ناکام و وابسته به بیگانگان به قدرت رسیده‌اند، کسانی که در رأس این حکومت‌ها قرار داشتند، خیانت کرده، مردم را سرزنش و با ارزش‌ها و هویت افغانستان بازی و معامله کرده‌اند. برای تغییر قضاوت تاریخ و دستکاری حافظه مردم، این افراد به نوشتن کتاب روی آوردند و روش جدیدی برای تحریف واقعیت ابداع کردند.
بررسی کتاب‌های این افراد نشان می‌دهد که این همه افراد خود را بی‌گناه، معصوم و مصلح معرفی کرده و تلاش کرده‌اند گذشته پر از خیانت، جنایت و خیانت‌های خود را پاک جلوه دهند. هدفشان تغییر دیدگاه مردم و تاریخ درباره خود و جا زدن خود به عنوان خادم و دلسوز وطن و مردم بود، اما این تلاش از همان ابتدا بی‌ثمر بود و حافظه تاریخی و جمعی مردم تغییر نکرد.
در ادامه همین سنت جعل و تزویر، حمدالله محب که در آخرین سال‌های جمهوریت به نمادی از اجرای دموکراسی غربی، ترویج ارزش‌های غربی و خیانت به وطن تبدیل شده بود، نیز همین مسیر را در پیش گرفته. او برای پاک جلوه دادن سوابق سیاه خود کتاب نوشته، باور بر اینست در این کتاب خود را بی‌گناه و کبوتر سفید معرفی کرده.
محب که روزگاری کمپیوترکار بود، بعداً سفیر جمهوریت در آمریکا شد و سپس به سمت مشاور شورای امنیت ملی در کابل رسید. او بیشتر افرادی را به رأس ادارات آورد که در کشورهای غربی آموزش دیده و تابعیت و پاسپورت آن کشورها را داشتند، سپس مأموریت‌های ویژه‌ای به آن‌ها سپردند.
محب و همفکرانش از همان ابتدا، جنگی تمام عیار علیه مردم، خاک، فرهنگ و ارزش‌های افغانستان آغاز و بیشترین وفاداری خود را به غرب ثابت کردند. آن‌ها برای محو ارزش‌های اسلامی و افغانی و جاگزینی ارزش‌های غربی، تلاش‌های خستگی‌ناپذیری کردند و در این مسیر خون بسیاری از مبارزان و افغان‌هایی که با ایم پروژه مخالف بودند، ریخته شد. محب و همراهانش به هیچکسی پاسخگو نبودند، شب و روز با محافظان، موترهای شیشه سیاه و هلیکوپترها گشتگذار می‌کردند، فساد و فحشاء را گسترش دادند، خزانه دولت را به دارایی شخصی تبدیل کردند و کارهای ناجایز و خلاف زیادی را انجام دادند.
پس از سقوط جمهوریت، مأموریت آن‌ها در افغانستان به پایان رسید و به خارج بازگشتند. آن‌ها از قبل تجارت‌های خود را با خون مردم راه‌اندازی کرده و زندگی مرفه و آسوده‌ای برای خانواده‌های خود ساخته بودند. حافظه مردم و تاریخ از اینگونه اعمال آن‌ها پر است و کارنامه سیاهشان برای همیش ثبت شده، اما اکنون محب تلاش می‌کند چهره خود را تغییر دهد، خود را بی‌گناه، وطن‌دوست و دلسوز مردم نشان دهد، کتاب نوشته و بسیاری از جرایم و خیانت‌های قبلی خود را به دیگران نسبت داده است.
با این همه، قضاوت تاریخ و مردم درباره محب و همفکرانش همواره ثابت و تغییرناپذیر است. حتی امروز ده‌ها و شاید صدها افراد در شبکه‌های اجتماعی او را نکوهش کرده و خیانت‌ها، بی‌وفایی‌ها و و بی بندوباریهای گذشته‌اش را یادآوری می‌کنند. بدون شک، محب و همراهانش، ادامه دهندهگان مسیر شاه شجاع معاصر هستند و قضاوت تاریخ درباره آن‌ها حتی از شاه شجاع سخت‌تر است. ممکن این افراد تلاش‌های جعلی و فریبکارانه بیشتری انجام دهند، اما حافظه تاریخ و مردم هرگز تغییر نمی‌کند، هیچ خیانت‌کار و کارنامه سیاه را تاریخ فراموش نخواهد کرد.
مطلبی از نشریه صدای هندوکش
