کنفرانس امنیتی تحت نام هرات، روز گذشته در پایتخت اسپانیا، مادرید، آغاز شد. در این کنفرانس، برخی از مقامات حکومت سقوط کرده‌ی جمهوریت، همچنین نمایندگان برخی کشورهای خارجی و سازمان‌های استخباراتی گرد هم آمده بودند. این نشست، مانند سایر نشست‌های مشابه، از سوی بسیاری از مقامات پیشین جمهوری و سایر گروه‌های مخالف تحریم شد. دلیل این تحریم‌ها، اختلافات داخلی بر سر منافع شخصی و حزبی بود.
برخی شرکت‌کنندگان بر سر بیرق اختلاف داشتند، برخی دیگر بر سر جایگاه و برخی نیز به دلایل مختلف از شرکت در این نشست خودداری کردند. شاه محمود میاخیل، سرپرست پیشین وزارت دفاع، دلیل عدم حضورش را اختلاف بر سر سرود ملی و مسائل دیگر عنوان کرد. اما برخی دیگر او را متهم کردند که در زمان مسئولیتش در ننگرهار، در خصوص سیم خاردار در امتداد خط فرضی دیورند با طرف پاکستانی معامله کرده بود. این کنفرانس، تحت سایه‌ی اختلافات عمیق، با حضور تعداد محدودی از افراد، از جمله اسد درانی، رئیس پیشین سازمان استخباراتی پاکستان (ISI)، آغاز شد.
شرکت‌کنندگان در این نشست تلاش کردند وضعیت افغانستان را نابه‌سامان و ناامن جلوه دهند تا توجه جهانیان را جلب کنند. علاوه بر این، آنها در این نشست به طور گسترده‌ای برای گروهی تحت نام داعش که عمدتاً در مناطق تحت کنترل سایر کشورها مستقر است، کمپین تبلیغاتی راه‌اندازی کردند. آنها سعی کردند چنین نشان دهند که گویی این گروه نه در کشورهای همسایه، بلکه در افغانستان مستقر بوده و تهدیدی برای جهان محسوب می‌شود.
سخنان رنگین دادفر سپنتا، وزیر خارجه ی پیشین نظام جمهوریت، و رحمت‌الله نبیل، رئیس پیشین امنیت ملی، از نکات برجسته ی این نشست بود، زیرا هر دو عمدتاً به نیابت از پاکستان سخن گفتند.
کنفرانس امنیتی هرات، مانند دیگر نشست‌های مشابه در خارج از کشور، نمایشی، فرمایشی و تحت تأثیر مستقیم کشورهای خارجی و سازمان‌های استخباراتی بود. این کنفرانس نیز با هدف گردهم‌آوردن تمامی گروه‌های مخالف مقیم خارج، یا حداقل بخش عمده‌ای از آنها، برگزار شد. اما شکاف‌های عمیق، سلیقه‌ها و منافع شخصی، و تضادهای میان آنها باعث شد که حتی با حمایت و تشویق خارجی‌ها نیز قادر به اتحاد نشوند.
این نشست از چند جهت با سایر نشست‌های مشابه تفاوت داشت. نخست، این‌که تلاش شد تا به کشورهای خارجی، سازمان‌های استخباراتی و گروه‌های جنگی و جنایی چنین نشان داده شود که وضعیت افغانستان بحرانی است و اگر آنها از این گروه‌ها حمایت کنند، اوضاع بهبود خواهد یافت.
تفاوت دوم این بود که این نشست به‌طور آشکار با هماهنگی و همکاری مقامات حکومت پیشین با پاکستان برگزار شده بود. این چهره‌ها سال‌ها مردم را فریب داده و وانمود می‌کردند که مخالف پاکستان هستند، اما این نشست چهره‌ی واقعی و معاملات پنهانی آنها را افشا کرد. آنها زمانی که در قدرت بودند، به‌طور مخفیانه خط فرضی دیورند را معامله کرده و به پاکستان اجازه دادند که در امتداد این خط، سیم خاردار بکشند. اکنون نیز تلاش دارند تا برای کسب امتیاز از کشورهای دیگر، به پاکستان اطمینان دهند که اگر بار دیگر به قدرت برسند، تمام اهداف و برنامه‌های شوم اسلام‌آباد را در افغانستان اجرایی خواهند کرد.
این نشست حامل یک پیام آشکار برای مردم افغانستان بود؛ خیانت، فریب‌کاری، ماهیت پنهان این چهره‌ها و حفاظت از منافع پاکستان در آینده، در صورت بازگشت آنها به قدرت.
کنفرانس امنیتی هرات چند نکته‌ی مهم را آشکار می‌سازد:
1.گروه‌های مخالف مقیم خارج، تنها به دنبال شعله ور ساختن جنگ در افغانستان هستند و برای همین هدف تبلیغ می‌کنند. آنها می‌خواهند افغانستان را دوباره ویران کنند، منافع غرب را تأمین کرده و برنامه‌های شوم آنها را اجرایی سازند. همچنین، در تلاش‌اند تا پاکستان را بار دیگر در امور افغانستان دخیل ساخته و این‌بار سند رسمی خط فرضی دیورند را به آنها واگذار کنند.
2.اختلافات عمیق میان این گروه‌ها نشان می‌دهد که اگر دوباره در افغانستان به قدرت برسند، این کشور را به میدان جنگ داخلی تبدیل خواهند کرد. آنها بار دیگر خون ریزی راه خواهند انداخت، میان اقوام تفرقه خواهند انداخت و افغانستان را به صحنه ی جنگ های نیابتی تبدیل خواهند کرد.
