زندگی در غزه محاصره شده حول یک مبارزه روزانه برای یافتن غذا و آب می چرخد. بدون سوخت یا زغال سنگ، خانواده ها در و پنجره ها را می سوزانند تا آنچه را که می توانند بر روی آتش آن بپزند. نامزی 23 ساله، هر روز یک مسئولیت دارد: برای خانواده اش آب بیابد. او می‌گوید که ده‌ها تن از اعضای خانواده‌اش با هم در یک آپارتمان دو خوابه در رفح، شهری در جنوب غزه در نزدیکی مرز این سرزمین با مصر، پناه گرفته‌اند. مسن ترین آنها، مادربزرگش، 68 سال دارد. کوچکترین آنها، پسر عمویش، 6 ماهه است.
او به نیویورک تایمز می گوید که ساعت 4 صبح از خواب بیدار می شود و ساعت ها منتظر آب در یک پمپ بنزین شلوغ می ایستد. گاهی برای حفظ نوبتی که گرفته باید دعوا کند و گاهی که نوبتش می رسد چیزی باقی نمانده است.
به گفته آژانس‌های سازمان ملل که در غزه فعالیت می‌کنند، عملاً هیچ گاز یا سوخت دیگری در غزه باقی نمانده است، بنابراین برخی از مردم در حال ساخت اجاق‌های موقتی سفالی یا فلزی برای پخت و پز هستند. هیزم و زغال سنگ نیز تا حد زیادی تمام شده است، بنابراین خانواده ها درها، کرکره ها و قاب پنجره ها، مقوا و چمن ها را می سوزانند. برخی به دلیل نبود آتش، پیاز و بادمجان خام می خورند. نامزی می گوید: «ما به عصر حجر برگشتیم.»
به گفته سازمان ملل، آرد نیز رو به اتمام است و اکثر کارخانه های گندم بمباران شده اند. برنامه جهانی غذا گفت که آژانس های بشردوستانه موفق شده اند از 7 اکتبر به حدود یک چهارم جمعیت نان، کنسرو ماهی تن و خرما برسانند، اما توزیع آن به دلیل جنگ و محاصره با مشکل مواجه شده است.
برخی از کشاورزان حیوانات خود را سلاخی می کنند و معیشت آینده خود را با بقا در این روزها معامله می کنند. برنامه جهانی غذا هشدار داده است که تنها 10 درصد از غذای مورد نیاز غزه از زمان آغاز جنگ وارد این سرزمین شده و این امر باعث ایجاد «شکاف عظیم غذایی و گرسنگی گسترده» شده است. سخنگوی برنامه جهانی غذا در این ماه گفت: آرد گندم، محصولات لبنی، پنیر، تخم مرغ و آب معدنی به طور کامل در بازار ناپدید شده اند.
یکی از جوانان ساکن غزه به نیویورک تایمز می گوید یک ماه قبل از جنگ از کالج در رشته مهندسی کامپیوتر فارغ التحصیل شده است. او رویای زندگی در کانادا به عنوان فیلمبردار را در سر می پروراند و تازه شروع به تولید محتوا کرده بود. شبکه های اجتماعی او قبل از هفت اکتبر ، مرد جوانی را با لبخندی درخشان در هنگام فارغ التحصیلی نشان می دهد که در میان دوستان و خانواده است.
پست های او بدون قید و شرط، مملو از نقل قول های قرآنی و تاکید بر نگاه مثبت به زندگی و عشق و دوستی بود. حالا همه آن رویاها جای خود را به تلاش برای زنده ماندن داده اند. او می گوید : حالا به این فکر می کنم که چه کنم تا زمان بیشتری زنده بمانم. اگر قبلاً آرزوها و امیدهایی به آینده‌ای خوب و تحقق رویاهایی که در کودکی داشتم، داشتم، اکنون بیشترین آرزوی من این است که بتوانم غذا بخورم، آب بنوشم و بخوابم.
http://surl.li/nptrs
