تاپی پروژه حیاتی و مهمی است که با اجرای آن، افغانستان نه تنها در بخش اقتصادی، بلکه دستاوردهای مهمی در حفاظت از محیط زیست، کشاورزی، امنیت و سایر زمینه ها خواهد داشت.
افغانستان سالانه 500 میلیون دالر ترانزیت از این پروژه دریافت می کند و با تکمیل پروژه تاپی، 500 میلیون متر مکعب گاز برای ده سال و یک میلیارد متر مکعب گاز برای 20 سال به دست خواهد آورد.
ارزش پروژه تاپی از نظر حفاظت از محیط زیست:
سوال اینجاست که آیا تکمیل و تطبیق پروژه تاپی از نظر حفاظت از محیط زیست هم برای افغانستان مفید خواهد بود؟ و چگونه می توانیم از این پروژه برای تقویت و غنی سازی بخش های حفاظت از محیط زیست، زراعت و مالداری که بخش بزرگ و قابل توجهی از اقتصاد افغانستان را تشکیل می دهند، استفاده کنیم؟
در پاسخ به این سوال باید گفت که بدون شک پروژه تاپی در زمینه حفاظت از محیط‌زیست و تقویت بخش کشاورزی مانند سایر حوزه‌ها از ارزش قابل توجهی برخوردار است؛ زیرا پس از اتمام این پروژه، قیمت گاز در افغانستان به میزان قابل توجهی کاهش می یابد، با این کار شهروندان به جای چوب (جنگل زدایی در افغانستان) از گاز برای تولید گرما استفاده میکنند.
بر اساس داده ها، از سال 1978 تا 2002، مردم نیمی از جنگل های طبیعی افغانستان را قطع کرده اند، یکی از عوامل مهم جنگل زدایی، سوزاندن چوب توسط شهروندان برای گرم کردن منازل، پخت و پز و موارد دیگر در زمستان یا سرما است.
پس از تکمیل این پروژه، زمانی که قیمت گاز در افغانستان کاهش یابد، مردم به جای مصرف چوب، مشتاق سوختن گاز خواهند بود و گاز جایگزینی برای چوب خواهد شد، همین یک دستاورد بزرگ در زمینه حفاظت از محیط زیست، جلوگیری از جنگل زدایی و توسعه مناطق جنگلی است.
همچنین با کاهش قیمت گاز، از مصرف بسیاری از مواد فسیلی مضر (زغال سنگ و تیل) جلوگیری میشود و مردم به جای سوزاندن زغال سنگ و تیل از گاز استفاده خواهند کرد، در این راه از آلودگی هوا جلوگیری خواهد شد.
علاوه بر این، اگر مسئولان دولتی درآمد سالانه پروژه تاپی را که حدود 500 میلیون دالر است، صرف مدیریت منابع آب جاری کشور (ساخت سدها) و ساخت توربین برای تولید برق کند، فایده اش اینست که از یک طرف آب جاری خود را که بر اساس برخی اعداد – آب جاری 75 درصد منابع آبی افغانستان را تشکیل می دهد – حفظ کرده و به این ترتیب، اراضی بایر را به اراضی کشاورزی تبدیل کرده و تولیدات کشاورزی و صادرات آنها به میزان قابل توجهی افزایش می یابد.
از سوی دیگر، اگر بودجه سالانه تاپی صرف تولید برق شود و بیشتر برق کشور را خودمان تولید کنیم، می‌توانیم به راحتی از برق کشورهای همسایه بی‌نیاز شویم انشاالله.
با این امر ثابت خواهد شد که افغانستان از هر سو یک کشور خودکفا است، کشوری که اتباع آن نه مجبور به سفر به کشورهای خارجی برای کار هستند، نه گرسنه و نه ناامنی خواهد بود، و هزاران گردشگر برای بازدید از این جنت خواهند آمد.
