این روز در تاریخ افغانستان روز سیاه تهمت ناحق به مردم افغانستان و آغاز یک جنگ ناشناخته است. این روز همانند روز های مهم دیگر پیام های بسیاری برای مردم افغانستان و جهان دارد. در مورد سقوط از بام غرور و جنون کاذب فرعون زمان به مردم جهان درس می دهد و به افغان ها در مورد دین، کشور و مردمشان، در مورد عزت، شجاعت و یاری خدا درس می دهد.
دو دهه قبل از امروز آمریکا این خاک را زیر آتش سرخ گرفت. این حادثه به آمریکا این فرصت را داد که به نام مبارزه با تروریسم بین المللی، جنگی ظالمانه و نابرابری علیه جهان اسلام به راه انداخته و به این بهانه بر منابع مادی و معنوی جهان اسلام مسلط شود.
به محض وقوع این حادثه، بوش رئیس جمهور سابق آمریکا به نیروهای وحشی خود مستقر در سراسر جهان اعلام کرد که برخی از کشورهای اسلامی از جمله افغانستان را تحت کنترل خود درآورده و بدون اجازه در زندگی آنها دخالت کنند و حتی بدون دلیل آنها را بکشند، زندانی کنند که متاسفانه این حوادث تلخ به مدت بیست سال در افغانستان جریان داشت.
در این مدت برخی از کشورهای اسلامی به ویژه افغانها شبها و روزهای طولانی و سخت و ترسناکی را گذراندند اما بیست سال در مقابل نیروهای متجاوز وحشی صلیبی سینه سپر کردند و سرزمین افغانستان را برگردانده اند. سرانجام پس از 20 سال تجاوز وحشیانه با یاری خداوند با سری پائین و شرمنده از افغانستان اخراج شدند.
این اقدام جنون آمیز آمریکا و متحدانش چهره واقعی آنها را به جهانیان نشان داد و در این دوره خونین 20 ساله به نام حقوق بشر در پوشش بازسازی و جنگ علیه تروریسم تعریف نشده دست به اقدامات و اعمال وحشیانه و حیوانی زدند که امروز در کلِ دنیا احساس شرم و حقارت می کنند.
امریکای امروز با امریکای 20 سال پیش بسیار فرق دارد، زیرا افغان ها آنها را از برج های غرور و استکبار فرعونی به زور پایین آوردند و به آنها نشان دادند که افغانستان گورستان امپراتوری های بزرگ است و اینجا جز افغان ها کسی قابل قبول نیست.
اولین پیام این روز به ما افغان ها اتحاد است، ما باید همیشه از هم حمایت کنیم، به هم احترام بگذاریم و خون همدیگر را نریزیم. دیگر اینکه با وجود تحمل، به دستورات الهی پایبند باشیم و خود و جامعه خود را از آن راه هایی که منجر به عذاب الهی می شود نجات دهیم.
در چهار دهه گذشته ما در آتش جنگ های نیابتی می سوختیم و هیزم این آتش در سرک ها و کوچه های کشور همسایه به دست ما می رسید. فرزندان ما همیشه در سرزمین خود می سوزند، ما در آتش سرخ سوختیم، اما آنها اسب های خود چاق کردند و گنج ها و امکانات خود را در حمل این آتش غنی کردند.
همسایه باید از شکست اتحاد جماهیر شوروی، آمریکا و جهان در افغانستان عبرت بگیرند و از صبر، اخلاق و نگرش اسلامی افغان ها سوء استفاده نکنند. اکنون کل چیز مثل آفتاب روشن است، ما افغان ها در این دو دهه مورد ظلم مهاجمان آمریکایی قرار گرفته ایم، متأسفانه از خودخواهی و نیات پلید همسایه خود نیز رنج برده ایم.
این روز و رویدادهای این چنینی پیامی بسیار روشن و آفتابی برای جامعه جهانی و آمریکا دارد و آن این است که جامعه جهانی به ویژه آمریکا باید از غرور کاذب خود دست بردارند و برای اشتباهات خود شان را ملامت کنند و شرمنده باشند.
این بزرگترین عبرت و پند برای آمریکاست که با وجود تمام توان و امکانات گسترده اش در طول 20 سال، هنوز نتوانسته افغان ها را به بردگی بکشاند یا با نفسی آرام این کشور را هضم کند، علیرغم اینکه در اینجا میلیاردها دالر را بین مردم تقسیم کرد تا این ملت را تکه تکه کرده و از هم جدا کنند.
بگذارید افغانها با دست خود کشورشان را آباد کنند! ما می توانیم سرزمین خود را حفظ کنیم! این زمین و فضا بر علیه کسی استفاده نمی‌شود و مانند زمین و فضای همسایه‌ها وضعیت ترانسپورت یا مسافرخانه اجاره‌ای شما را نخواهد داشت و حتی به اشتباه قصد استفاده مجدد از حریم هوایی افغانستان را نداشته باشید.
