آیا چین به دنبال نقش بیشتر در افغانستان تحت حاکمیت طالبان است؟

هنگامی که طالبان در 15 اگست 2021 قدرت را در افغانستان بدست کرفتند، اکثر کشورها نمایندگی دیپلماتیک خود را در کابل تعطیل کردند و شروع به تخلیه شهروندان خود از افغانستان نمودند. اما چهار استثناء قابل توجه وجود داشت: چین، پاکستان، روسیه و ایران که تصمیم به ادامه کار گرفتند. چین یکی از اولین کشورهایی بود که یک کانال دیپلماتیک با طالبان ایجاد کرد و اعلام ننود که آماده برقراری روابط “دوستانه” با این حکومت است – با این حال، زمینه برای آن تصمیم فوری از قبل فراهم شده بود. در طول سال‌ها، چین ارتباط مستقیم با طالبان را حفظ کرده و هر دو طرف در چندین نوبت دوجانبه و بین‌المللی با یکدیگر ملاقات داشته و بر گرم شدن روابط چین با این گروه تأکید کرده‌اند.

پس از خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان، چین اولین کشور خارجی بود که وعده کمک های بشردوستانه اضطراری (به ارزش 31 میلیون دالر) را به افغانستان داد که زمینه را برای تعمیق روابط سیاسی و اقتصادی بین دو طرف فراهم می کند. وانگ یی، وزیر خارجه چین، قبل از سفر خود به هند در ماه مارچ 2022، سفری غیرمنتظره به افغانستان داشت و با همتای افغان خود در کابل دیدار کرد. پکن همچنین از طالبان دعوت کرد تا نماینده خود را به سومین نشست وزیران امور خارجه در میان کشورهای همسایه افغانستان که در شهر تونشی در 31 مارچ 2022 برگزار شد،
شرکت کنند.

تاکنون هیچ کشوری، به شمول حامی اصلی آن یعنی پاکستان، حکومت طالبان را به عنوان حکومت قانونی افغانستان به رسمیت نشناخته اند. جامعه جهانی از طالبان افغانستان می‌خواهد که اصلاحات فوری را در سبک حکومتی خود ایجاد کنند، تمام قومیت‌های افغانستان را در قدرت شریک سازند و به حقوق زنان برای تحصیل و کار احترام بگذارد. با این حال نه چین و نه پاکستان اجازه نداده اند چنین نگرانی هایی مانع روابط قوی آنها با طالبان در افغانستان شود.

استراتژی چین در افغانستان بر اساس منافع اقتصادی و امنیتی این کشور در افغانستان هدایت می شود. در جبهه امنیتی، پکن با تهدیدهایی از سوی گروه های خاصی مواجه است که آنها را به عنوان سازمان های تروریستی معرفی کرده و گمان می رود از خاک افغانستان فعالیت می کنند. نگرانی اصلی این کشور چگونگی مهار بی ثباتی منطقه ای و از بین بردن هرگونه پتانسیل تبدیل شدن افغانستان به پناهگاه امنی برای گروه های تروریستی، به ویژه شبه نظامیان اویغور در این کشور است.

منافع اقتصادی چین در افغانستان حول سرمایه گذاری های قابل توجه در بخش معدن – معدن مس عینک و قرارداد استخراج نفت در ولایات شمالی فاریاب و سرپل است. هر دو پروژه سال ها به دلیل وضعیت نابسامان کشور متوقف بودند. بر اساس گزارش ها، ده ها شرکت معدنی چینی در هفته های اخیر به کابل آمده اند و به دنبال قرارداد برای معادن دیگر هستند. پروژه های ابتکاری کمربند و جاده چین همچنین قلمرو افغانستان را دور می زند، در حوزه امنیتی، سیاست گذاران چینی نگران چگونگی بی ثباتی در دوره پسا امریکایی هستند. خروج غز افغانستان بر منافع اقتصادی چین در پاکستان و همچنین آسیای مرکزی تأثیر خواهد گذاشت.

در چند ماه گذشته، طالبان علاقه شدید خود را برای همکاری با چین و رفع نگرانی های این کشور نشان داده است، اما پکن همچنان در مورد سیاست های خود در افغانستان محتاط است. پکن دارای منافع اقتصادی در کشور است، با توجه به ثروت عظیم معدنی خود، اما منافع اصلی چین این است که درگیری به خارج از مرزهای افغانستان سرایت نکند. اگرچه پکن تاکنون از به رسمیت شناختن کامل دولت حدید خودداری کرده است، اما چین میزبان وزرای دولت موقت افغانستان بوده است. رسانه‌های چینی از این فرصت استفاده کرده‌اند تا فرصت‌های اقتصادی را که رهبری جدید برای چین ارائه می‌کند، برجسته کنند، به‌ویژه برای استخراج لیتیوم، که اکنون در خط مقدم روابط در حال توسعه آنها به نظر می‌رسد. وضعیت در کشور همچنان ناآرام است، بنابراین چین نظاره گر است تا ببیند چه نوع حکومتی در افغانستان پدیدار می شود و چگونه می تواند قدرت را در سراسر کشور به کار گیرد، تا آن زمان بعید است که متعهد به سرمایه گذاری اساسی شود یا نقش بزرگ تری را ایفا کند. چین سیاست صبر و تماشا را در پیش خواهد گرفت.

(شورای امور جهانی هند / 20 اپریل 2022)

 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x