بحران اقصی و وضعیت پاشیده امت مسلمه

ده ها سال پیش، در سال 1948، جنگی بین متجاوزان اسرائیلی و کشورهای عربی بر سر سرزمین های فلسطینی که اسرائیل با زور تصرف کرده بود، شروع شد.

پس از حدود یک سال جنگ، اسرائیل پیروز جنگ شد و همه کشورهای عربی را شکست داد و بیش از هفتاد سال از آن زمان می گذرد که اسرائیل بسیاری از مناطق فلسطین را در اشغال خود نگه داشته و انواع ظلم ها را در حق مردم بیچاره فلسطین انجام می دهد.

نهادها و سازمان های بین المللی حقوق بشر همه اینها را می بینند، نظاره می کنند و صدای خود را برای محکومیت و توقف این جنایات بلند نمی کنند.

از این جوامع و موسسات نیز می توان انتظار همین رویکرد را داشت که جواب آنها به جنایات امریکا و ناتو در افغانستان، عراق و سایر کشورها نیز یک طرفه بود و از جنایتکاران حمایت می کردند.

مسئله قدس و الاقصی فقط مسئله سرزمین فلسطین نیست که فقط متعلق به فلسطینیان است، بلکه الاقصی قبله اول مسلمانان و خط قرمز همه مسلمانان است.

در حال حاضر بیش از دو میلیارد مسلمان در جهان زندگی می کنند و حدود 57 کشور وجود دارد، اما هنوز در مورد مسئله فلسطین یک نظر ندارند، هر کدام از آنها دیدگاه و عقیده متفاوتی دارند و حتی برخی از آنها اسرائیل را رسما به رسمیت شناخته و با آن روابط رسمی دارند.

این وضعیت و دیدگاه متفرقه امت اسلامی در مورد الاقصی بسیار غمناک است، کشورهای مسلمان باید سیاست و دیدگاه واحدی در مورد مشترکات مذهبی و دینی خود داشته باشند.

اگر همه مسلمانان جهان به ویژه دولت های کشورهای اسلامی دفاع از حقوق همه مسلمانان را بدون تبعیض وظیفه و اولویت خود بدانند، ملت های دیگر هرگز نمی توانند به بلند به مسلمانان نگاه کنند.

اما اگر اوضاع ما اینگونه پاشیده شده و هر کشوری به منافع خود نگاه کند، همیشه شمشیر غرب و متحدانش به خون مسلمانان آغشته می شود و ما همیشه قربانی می دهیم.

(کابل تکی کام /9 اپریل 2023)

 

 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x