جان محمد باشندۀ ولسوالی موسی قلعۀ ولایت هلمند است. او به رادیو آزادی گفت: “اینجا چند بار کمک آمده اما برای دهقانان و غریبان نرسیده، به کسانی رسیده که موتر دارند، زمین دارند و سولر دارند، به آنان رسیده، دیگران باقی ماندند، این گونه مردمی هم اینجا هستند که نان صبح و شام خود را ندارند به آنان نرسیده.”
حق یار باشنده ولسوالی چک وردک ولایت میدان وردک نیز به رادیو آزادی می‌گوید، کمک‌ها در منطقۀ آنان برای افرادی توزیع شده که به دلیل نیاز نداشتن به آن‌ها، آردهای کمک شده خود را فروخته اند. او از نهادهای کمک کننده و حکومت طالبان می‌خواهد که در توزیع کمک‌های عادلانه برخورد کنند: “اینکه حق غریب است، باز اگر حق همه مردم و مخلوق است، آنچه که سهم غریب می‌شود را که بدهند، در جای ماه نمایندگان را که می‌بینید آرد را می‌فروشند.”
رادیو آزادی خواست در مورد چگونگی روند توزیع کمک‌های بشردوستانه از مسئولان سازمان جهانی غذا (دبلیو اف پی) در افغانستان بپرسیم اما تا زمان نشر این گزارش موفق به دریافت پاسخ نشد. بیشتر کمک‌های جهانی به افغانستان به ویژه کمک‌های غذایی از سوی این سازمان توزیع می‌شود. این افراد در حالی از فقر و توزیع به گفته آنان ناعادلانه کمک‌های بشردوستانه ابراز نگرانی می‌کنند که سخنگوی حکومت طالبان می‌گوید وضعیت اقتصادی افغانستان زیر حاکمیت آنان رو به بهبود است.
- طالبان چه می گویند:
ذبیح الله مجاهد به رادیو آزادی گفت: “امارت اسلامی که آمده وضعیت اقتصادی کشور به طرف بهبود است و به اثر مدیریت خوب ما توانستیم کرنسی را قیمتش را حفظ کنیم و همچنان صادرات کشور را بیشتر بسازیم و به دو میلیارد دالر رسید، سال گذشته که در ۲۰ سال نتوانسته بودند به ۸۰۰ میلیون دالر برسانند، سالانه، تفاوت‌های بسیار مثبت آمده و همچون تبلیغات که از بیرون می شود پروپاگند دشمنان افغانستان است.”
اما محمد اسلم رشيدی، معاون نهاد خیریۀ سخاوت در شمال کشور می‌گوید ناداری امروز مردم افغانستان در چندین دهه بی‌پیشینه است: “فقری که دامن‌گیر مردم افغانستان است در چندین دهه بی‌پیشینه است و مردم افغانستان حالا با فقری دست و پنجه نرم می‌کنند که از این‌ها خوشی‌هایشان را گرفته، اکثریت مردم وقتی با فقر روبه‌رو شدند ذهناً ناآرام هستند و حالا وقتی می‌بینند که به اطفال‌شان رسیدگی کرده نمی‌توانند خودش یک فشار ذهنی است، جوانان همه ناامید هستند بخاطر اینکه فقر یا تحصیلات‌شان را از شان گرفته یا آنان را مسافر ساخته و اگر داخل کشور هستند زمینه کار برایشان مساعد نیست”.
بر اساس آخرین آمار دفتر هماهنگ کنندۀ امور بشردوستانۀ سازمان ملل متحد (اوچا)، در حال حاضر ۲۸.۳ میلیون تن در افغانستان به کمک‌های بشری نیاز دارند که از این میان ۶ میلیون تن در یک قدمی قطحی قرار دارند. اوچا همچنان در ۴ ماه جوزای سال روان گفته است، برای پیشگیری از فاجعه انسانی در بهار سال روان در افغانستان، به بیش از ۷۱۷.۴ میلیون دالر بودجه فوری و یک محیط عملیاتی مناسب نیاز است.
این نهاد هشدار داده که اگر کمک کننده‌ها فوراً اقدام نکنند، نیازهای بشردوستانه در افغانستان بیشتر خواهد شد. به گفتۀ اوچا، محدودیت‌ها بر کار زنان در سازمان‌های غیردولتی ملی و بین‌المللی، امدادرسانی را پیچیده‌تر کرده و بودجه برای افغانستان در شرایطی که این کشور در بدترین خطر قحطی و بحران بشری در جهان قرار دارد، به اتمام رسیده است.
پس از حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان کمک‌های جهانی به افغانستان محدود به بخش بشردوستانه شد که در پی محدودیت کار زنان در اداره‌های غیردولتی از سوی طالبان، فعالیت بیشتر سازمان‌های امدادرسان هم در افغانستان متوقف و یا محدود شد.
