زندگی کودکان افغان در بحران کرونا اسف بار است!

افغانستان یکی از فقیرترین کشورها در جهان است و اقتصاد فقیر آن همچنان چالش های عظیمی را برای جمعیت این کشور به وجود می آورد.

در بین شهروندان، کم سن و سال ها به ویژه کودکان برای زندگی شاد و رفع نیازهای روزمره با چالش های فراوان رو به رو هستند! 

در یک بررسی، محققان تصریح کردند که تقریبا ۳ میلیون کودک در سراسر کشور در معرض بحران روزانه برای بقا هستند، ۲ میلیون مشغول فعالیت های ساختمانی و معدنی هستند و بیش از ۵ میلیون نفر قادر به حضور در مکاتب برای آموزش های ابتدایی نیستند!

خطر آدم ربایی اوضاع را وخیم‌ترکرده است. کودکان ربوده شده با آزار و اذیت جسمی روبرو هستند و اغلب مورد آزار جنسی قرار می گیرند. اکثر دختران نیز مجبور به ازدواج در کودکی می شوند! 

در مناطق توسعه یافته جهان، کودکان به یک محیط رشد مناسب دسترسی دارند در حالی که در افغانستان با مرمی های روی زمین افتاده بازی می کنند! 

براساس برخی گزارش های اخیر یونیسف، شرایط کودکان در کشورهایی که درگیر جنگ و درگیری هستند مانند عراق، سوریه، یمن، فلسطین و افغانستان بسیار بدتر است. شیوع گسترده کرونا نیز شرایط را بدتر کرده و به نظر می رسد که عواقب آن فاجعه بار است!

با توجه به طولانی شدن جنگ و بی ثباتی سیاسی، افغانستان در مقایسه با سایر کشورها همچنان در حوزه های اقتصاد، علم، آموزش و شاخص های اقتصادی و اجتماعی عقب مانده است و این اثرات مخربی بر جامعه خصوصا زنان و کودکان داشته است! 
کودکان مجبورند برای تهیه غذا کار کنند و برخی دختران در سنین کم ازدواج اجباری انجام می دهند! 

گزارشات یونیسف نشان می دهد که در پی شیوع گسترده بیماری کرونا، بیش از ۷/۳ میلیون کودک افغان در معرض خطر ابتلا به گرسنگی شدید قرار دارند. در چنین سناریویی، افغانستان ممکن است شاهد فاجعه انسانی از جمله مرگ ناشی از گرسنگی باشد!

در چنین شرایط دشواری این وظیفه دولت و جامعه جهانی است كه اقدامات لازم را برای كاهش رنجهای مردم انجام دهند. خاتمه جنگ، کاهش سطح فقر، بهبود امکانات آموزشی و ایجاد یک محیط امن ز جمله اقدامات لازم برای اطمینان از حضور کودکان در مدارس است. 

برای متوقف کردن به کارگیری کودکان به عنوان کارگر و مبارزه با بحران کودک کار، باید اقدامات لازم انجام شود! آینده کشور در گرو نقش این کودکان است!

(منافن)
۲۰۲۰/۵/۸ 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x