موجودیت احزاب سیاسی چقدر اهمیت دارد؟

رهبری وزارت عدلیه روز یکشنبه در یک کنفرانس مطبوعاتی برای پاسخگویی دولت به مردم گفت که نیازی به حضور و فعالیت احزاب سیاسی در افغانستان نیست. عبدالکریم حیدر معین این وزارت با بیان اینکه احزاب در گذشته دستاورد دیگری جز تفرقه بین مردم بر اساس جهت، قومیت و زبان نداشتند، افزود: «امروز خوشبختانه در افغانستان نیازی به احزاب سیاسی نیست. خوشبختانه احزاب و اعضای آنها نیز بر این عقیده اند که امروز همه برادرانه زیر چتر نظام اسلامی و امارت اسلامی زندگی می کنیم.»

اما رهبران، اعضا و تحلیلگران سیاسی وجود و فعالیت احزاب سیاسی را برای توسعه یک جامعه، ایجاد رقابت سالم در جامعه و اصلاح و نقد سالم عملکرد دولت ضروری می دانند.

معین گل سمکنی رهبر حزب حق و عدالت می گوید که از طریق احزاب می توان نظرات بخش بزرگی از جامعه را متحد و سپس با نظام ها در میان گذاشت. وی با بیان اینکه اگر احزاب نباشند، عملکرد دولت ها در جامعه یک طرفه می شود و انتقاد سازنده ای وجود نخواهد داشت و در نتیجه ممکن است روند توسعه کشور راکد بماند، گفت «حقیقت این است که در گذشته برخی از احزاب دارای شخصیت قومی، جهت دار و زبانی بودند، اما این بدان معنا نیست که در افغانستان نیازی به احزاب نباشد بلکه باید نظارت بر احزاب بیشتر گردد.»

احمد خان اندر، یکی از اعضای حزب وطن سابق و کارشناس سیاسی نیز می پذیرد که احزاب در گذشته دستاوردهای خوبی در افغانستان نداشتند و مردم خاطره خوبی از آنها ندارند، اما او گفت که رقابت سالم بین احزاب سبب پیشرفت در کشور میشود.

اندر می افزاید که اگر امارت اسلامی به احزاب اجازه ندهد، بهانه دیگری برای فشار جامعه جهانی بر افغانستان خواهد بود: «امارت اسلامی می تواند از احزاب افغانستان که بر اساس اصول اسلامی، ارزش های ملی و خواست مردم هستند حمایت کند. احزاب باید برنامه و اهداف درست داشته باشند و بر اساس خواسته های مردم پیش بروند، این به نفع افغانستان است، مردم می توانند از این طریق هر کاری که می خواهند برای انکشاف کشور انجام دهند.»

این در حالی است که قبل از روی کار آمدن امارت اسلامی ده ها حزب سیاسی در افغانستان فعال بودند، اما امارت اسلامی می گوید که در یک سال گذشته حتی به یک حزب مجوز نداده است.
(کلید) 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x