افغانستان، جایی که مردم از رها شدن می ترسند!

جنگ افغانستان در سراسر کشور بی وقفه است و ارتشی با کمبود روحیه و بودجه باید در برابر این جنگ ایستادگی کند!

این در حالیست که هر دو طرف جنگ نه پیروز می شوند و نه شکست می خورند. ماهانه صدها مرد مبارز از هر دو طرف می میرند. صلح هنوز فاصله زیادی دارد!

طالبان جنگ خود را به عنوان پیروزی بر ابرقدرت امریکایی ادامه می دهند. آنها هر روز مردان، زنان و کودکان را می کشند و مجروح می کنند. افراد ملکی بی گناه نیز غالبا در تیررس بمب ها گرفتار می شوند!

مردم افغانستان آسیب دیده، هراسان، ناامید و مایوس هستند. دولت افغانستان فلج شده و درگیر زیاده خواهی های واشنگتن، منافع همسایگان و جاه طلبی های طالبان شده است!

هر لحظه امکان یک حمله انتحاری، انفجار بمب چسبکی، حمله هوایی و تیر اندازی وجود دارد و هیچ کسی نمی تواند پیش بینی کند اینها در کجا و توسط چه کسی انجام خواهد شد!

با این وجود در اوج موج سوم بیماری ویروس کرونا، شفاخانه‌ها اکسیژن کافی ندارند و مردم با افزایش قیمت هزینه ماسک و ضد عفونی کننده دست که ابتدایی ترین چیزهاست رو به رو هستند!

میزان پیشرفت مذاکرات با طالبان حاکی از آنست که هیچ برنامه و چشم اندازی برای صلح وجود ندارد!

طالبان می گویند که برای همه افغان ها صلح می خواهند. اما به طور وحشتناکی به کشتن آنها ادامه می دهند و حتی از در نظر گرفتن آتش بس دائمی خودداری می کنند!

طالبان توسط مردانی تحصیل نکرده اداره می شوند که هروئین جهان را تامین می کنند و بسیاری از دارایی های قابل توجه معدنکاری افغانستان را به زور کنترل کرده اند!

آنها برج های ارتباطی و خطوط برق را منفجر می کنند و از میلیون ها نفر که از جاده های سراسر کشور استفاده می کنند باج می گیرند! 

هر کسی که به این اوضاع توجه داشته باشد می داند آنچه طالبان انجام می دهند حکومت نیست! آنها هیچ خدماتی ارائه نمی دهند، آنها فقط تخریب، سرکوب و قتل مرتکب می شوند!

بازندگان مثل همیشه مردم عادی افغانستان هستند. مردم خسته شده اند، آنها فقط می خواهند جنگ، خشونت و قتل پایان یابد! آنها طالبان را نمی خواهند. آنها آینده ای را می خواهند که در آن شکوفا شده و در صلح زندگی کنند!

ایالات متحده گفته است كه یك نیروی كوچك حدود ۶۰۰ نفره را برای كار با نیروهای ترک برای حفظ فرودگاه کابل باقی خواهد گذاشت. آیا این رد پا است؟ آیا حضور ضد تروریستی به سبک سیا وجود دارد؟ 

همه می دانند که امریکایی ها هرگز واقعا جایی را ترک نمی کنند، آنها همیشه کلیدها را نگه می دارند و راه بازگشت را باز نگه می دارند!
تورتویس
۲۰۲۱/۱۵/۶

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x