تصرف قدرت با زور اسلحه فاجعه ایجاد می کند

نشست اخیر درباره افغانستان در اسلو، پایتخت ناروی، فرصت بزرگ دیگری برای افغان‌ها و جهان است تا برای درک متقابل، حل مشکلات، پایان دادن به خشونت و جلب کمک‌های بین‌المللی به این کشور با یکدیگر همکاری کنند. ما فرصت های زیادی را از دست دادیم و از دست دادن بیشتر این فرصت ها، فواید حیاتی ما را به چالش می کشد.

تشکیل یک دولت همه شمول واقعای ضروری است که نه مانند کنفرانس دو دهه پیش بن شامل غربگرا ها و قدرتمندان باشد و نه مانند امروز ملا شمول و طالب شمول باشد، بلکه بر اساس صداقت و شایستگی باشد از همه قومیت ها، عقاید، طبقات، زبان ها و مذاهب مشهود باشد.

به دست آوردن قدرت با اسلحه دلخراش است و در مابقی جهان تقریباً منقرض شده است، اما متأسفانه در کشور ما هنوز سنت قدرت گرفتن با زور اسلحه وجود دارد. این سنت خونین مانع پیشرفت اجتماعی ما شده است. وضعیت وخیم اینجا ایجاب می کند که این جلسات برای تبادل نظر در مورد ماهیت نظام و قانون اساسی برگزار شود و سنت به دست گرفتن قدرت با اسلحه پایان یابد.

هر گروه حاکم جدید، هر زمان که با اسلحه به قدرت برسد، پایه های قدیمی، قانون اساسی، برنامه درسی، دولت و نظام را ویران می کند. نه فساد خودشان را می بینند، نه درد ملت را احساس می کنند، نه به صلاحیت انتصاب نیاز دارند و نه به وظایف دولت فکر می کنند. اطاعت خود شان بر مردم را واجب می دانند، اما درد گرسنگان را احساس نمی کنند.

وقتی سیاستمداران ما از قدرت کنار می‌روند، بلافاصله شروع به سردادن شعارها و سرودهای مقاومت علیه حکومت می‌کنند، آزادی و استقلال را یادآوری میکنند و فرزندان افغان‌ها را قربانی جنگ‌های نیابتی خارجی می‌کنند؛ منافع شخصی شان مهم تر از منافع ملی هست.

از کودتای خونین خلقیان علیه حکومت داوود خان، زوال عزت مادی و معنوی افغانستان آغاز شد. همین کودتا زمینه ساز جنگ داخلی شد و متأسفانه با پایان یافتن تهاجم طالبان در کابل تا امروز ادامه دارد. اگر حساب کنیم که با صدای اولین شلیک از کجا شروع کردیم و الان در کجا ایستاده ایم، به طور قطع می توان گفت از کاروان رقابت با دنیا خیلی عقب هستیم.

اکنون زمان آن است که درها را به روی تصرف قدرت از طریق استفاده از تفنگ و خشونت ببندیم و برای یک مکانیسم اجماع ملی برای دستیابی به قدرت مطابق با اصول اسلامی و ارزش های افغانی تلاش کنیم.

(تاند)
۲۰۲۲/۲۸/۰۱

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x