چطور یک افغانستان با ثبات، مستحکم و پیش‌رفته داشته باشیم؟

ملاعبدالغنی برادر رئیس دفتر سیاسی گروه طالبان در قطر
ملت رنج‌دیده افغانستان از چهار دهه به اینسو به آرمان یک افغانستان مستحکم و با ثبات در شعله‌های نا امنی‌ها و جنگ‌ها می‌سوزند. امارت اسلامی افغانستان می‌خواهد این فاجعه و تمام عوامل آن را نقطه پایان بخشد و افغان‌ها در کشور خود زیر چتر نظام افغان شمول اسلامی گردهم آیند. امارت اسلامی برای رسیدن به این هدف به تاریخ ۲۹ فبروری ۲۰۲۰ میلادی توافقنامه تاریخی را با ایالات متحده امریکا امضا نمود.

توافقنامه دوحه میان امارت اسلامی افغانستان و ایالات متحده امریکا راه فرصت‌های خوبی را بین هر دو جهت باز نمود، که در نتیجه آن پنج هزار تن زندانیان امارت اسلامی افغانستان و هزار تن بندی‌های اداره رها شدند، مذاکرات بین الافغانی آغاز شد و اکثریت نیروهای خارجی از افغانستان برآمدند و بقیه شان هم در حال برآمدن هستند.

اگرچه در روند عملی شدن توافقنامه یک سلسله مشکلاتی بود و است، اما باز هم توافقنامه یگانه چانسی برای آوردن صلح در افغانستان است، که با رهایی بقیه زندانیان، ختم نمودن لیست‌های سیاه و نظارت و عملی شدن سائر مواد باقی‌مانده‌ی توافقنامه، زمینه را برای پایان یافتن معضل مساعد می‌کند.

اکنون که افغانستان در آستانه‌ی خروج همه نیروهای خارجی قرار دارد؛ پس از گرفتن استقلال، باید اینجا برای تحقق چنان نظامی دست به کار شویم که آرامش و رفاه ملت افغانستان دران متحقق باشد، و این زمانی ممکن است که این نظام مطابق با خواسته‌ها و آرمان‌های ملت مسلمان افغانستان شکل بگیرد.

ما نگرانی‌ها را درک می‌کنیم که پس از خروج نیروهای خارجی، هم در اذهان افغان‌ها و هم در اذهان جامعه جهانی در مورد چگونگی نظام آینده خطور می‌کند. ما در پاسخ به اینگونه نگرانی‌ها باید بگوئیم که این به مذاکرات بین الافغانی ربط دارد، ما باید پیش از وقت با گمانه‌زنی‌ها فرصت مذاکرات را از دست ندهیم.

خواست ما از جامعه جهانی اینست که بگذارید خود افغان‌ها در مورد کشور و ملت خود تصمیم بگیرند. زیرا افغان‌ها از نظام‌های که از بیرون بر آن‌ها تحمیل شده، خاطرات بسیار بدی دارند.

ما از طرف خود آن مساعی و تلاش‌ها را می‌ستائیم و استقبال می‌کنیم که مشکلات، بی‌ثباتی و بی‌نظمی در کشور ما را به گونه واقعی نقطه پایان بگذارد، و هر آن کسی که درین راستا کمک و همکاری می‌نماید باید حقایق زمینی جامعه افغانی را در نظر بگیرد.

ما به این متعهد هستیم که با جهت‌های دیگر در فضای احترام متاقبل به پیش برویم و بر چنان یک نظام سیاسی با هم به توافق برسیم که صدای همه افغان‌ها دران شنیده شده باشد.

در افغانستان آینده، ما بر بنیادهای دین مبارک اسلام و در روشنی عنعنات پسندیده‌ی جامعه افغانی، به حقوق همه اتباع مردان و زنان کشور خود، مثلا آزادی بیان، تعلیم و تربیه، کار و….. خود را متعهد می‌دانیم. 

امارت اسلامی تعهد دارد که فرصت‌های مناسب خدمت را برای کشور و ملت خود آماده بسازد. همه باید برای بازسازی کشور و خدمت به مردم خود دست به دست هم بدهیم، کشور و ملت ما به تاجران ملی، جوانان، متخصصان و مسلکیان نیاز خاصی دارد. 

در نظام آینده، به شمول اقلیت‌ها حقوق همه هموطنان ما مصون می‌باشد و هیچ کسی باید درین مورد نگرانی نداشته باشد.

افغانستان با با داشتن موقعیت خاص جغرافیایی، عضو مهم جامعه جهانی است. ما می‌خواهیم افغانستان با جهان روابط مثبت و سودمند داشته باشد. افغان‌ها برای بازسازی افغانستان به همکاری سالم جهان نیاز دارند و ازان استقبال می‌نمایند.

امارت اسلامی افغانستان به جامعه جهانی اطمینان می‌دهد که به دیپلماتان و کارمندان خارجی مؤسسات خیریه مقیم در افغانستان هیچگونه خطری از سوی امارت اسلامی پیش نمی‌آید، مؤسسات خیریه از مدت زیادی با همکاری و هماهنگی امارت اسلامی در کشور ما فعالیت دارند، آن‌ها اکنون هم به کارهای خیریه خود دوام بدهند. امارت اسلامی فراهم نمودن محیط مصون برای آن‌ها را مسئولیت خود می‌داند.

در پایان می‌خواهم به یک نقطه مهم اشاره بکنم که امارت اسلامی به هیچ کسی اجازه نمی‌دهد که خاک افغانستان را بر ضد امنیت کسی استعمال کند و نه هم به کسی اجازه می دهد که در امور ما مداخله بکند.

افغان‌ها می‌خواهند در روشنی ارزش‌های دینی و اسلامی خود، زندگی سربلند و مسالمت‌آمیز در جهان داشته باشند.
الاماره
۲۰۲۱/۲۰/۶

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x