طالبان در حال از دست دادن قدرت خود در افغانستان هستند زیرا حملات به دیپلمات ها و اتباع خارجی تلفات زیادی برجای می گذارد و درگیری های مرزی تهدید به جنگ می شوند.
سرمایه گذاران به دلیل ترس از کشته شدن، کشور را ترک می کنند و آن امید اندک به احیای اقتصاد ویران شده از جنگ را از بین بردند. در همین حال، ایالات متحده به سرمایه گذاری میلیون ها دالر ادامه می دهد، بدون اینکه بدانیم این پول ها به کجا می روند!
در مرز شرقی کشور، مردان مسلح طالبان با سربازان پاکستانی درگیر شدند که در هفته‌های اخیر تعداد زیادی از مردم از جمله زنان و کودکان کشته یا زخمی شدند. اسلام آباد عملاً سفیر خود، عبید الرحمن نظامانی را پس از حمله به سفارت در کابل در روز 2 دسمبر، خارج کرد. برخی از تحلیلگران می گویند که دو کشور اکنون در وضعیت جنگ هستند. دو شهروند روس در میان شش نفری بودند که در حمله انتحاری به سفارتشان در ماه سپتمبر کشته شدند. درگیری‌ها در مرز افغانستان با ایران آغاز شده است. کشورهای منطقه که از خروج ایالات متحده و ناتو در آگست گذشته آسوده خاطر از جهت افغانستان شده بودند، اکنون نگران جریان مواد مخدر، مهاجران و تسلیحات به جا مانده ایالات متحده از افغانستان با نزدیک شدن به فروپاشی این کشور هستند.
هر چشم اندازی توسعه اقتصادی با آنها همراه است. بانک جهانی گفت که دو سوم خانوارها نمی توانند به اندازه کافی غذا بخورند زیرا طالبان در جذب سرمایه گذاری، ایجاد شغل یا متقاعد کردن جامعه بین المللی برای لغو تحریم های مخرب بر بخش های بانکی و مالی ناتوان بوده اند.
دیپلمات پیشین افغانستان که نخواست نامش فاش شود، گفت: «چین اکنون نمی‌تواند به طالبان تکیه کند». ورود صدها تاجر چینی مشتاق که به دنبال فرصت‌های پول‌سازی بودند، این امید را ایجاد کرده بود که اوضاع در شرف تغییر است. آنها فکر می کردند که می توانند بر روابط چند دهه ای چین با طالبان و طرح هایی که توسط وانگ برای توسعه بخش معدنی و گسترش شبکه زیرساخت کمربند و جاده چین از طریق افغانستان برای سرعت بخشیدن به محصولات چینی به بازارهای اوراسیا و اروپا انجام شده است، استفاده کنند. شرکت های بزرگ دولتی چین، پیش از آن ذخایر مس عینک بزرگ را در نزدیکی کابل با قراردادی 30 میلیارد دالری به خود اختصاص داده بودند.
دیپلمات پیشین افغانستان گفت، در حالی که تهدید علیه سفارتخانه ها و خارجی ها تشدید می شود و رسانه های طالبان با اعدام و شلاق در ملاء عام به پیش می آیند، حضور رسمی “در حال حاضر کارساز نخواهد بود.” هیچ کس قرار نیست این ریسک را در حال حاضر یا برای مدتی انجام دهد. هیچ کس در امان نخواهد بود.»
با این حال، در حالی که طالبان حامیان خود را از خود دور می‌کنند، ایالات متحده ماهانه ده‌ها میلیون دالر پول نقد از طریق سازمان ملل متحد، ظاهراً برای کمک‌های بشردوستانه، تحویل می‌دهد، اگرچه گزارش شده که بسیاری از آن به دست طالبان می‌رسد و احساس معافیت از مجازات را در آنها تقویت می‌کند. مقامات آمریکایی مرتباً با شخصیت های طالبان در کشورهای ثالث دیدار می کنند. اما به نظر نمی رسد که مقدمه ای برای حضور رسمی دیپلماتیک باشد، به این معنی که طالبان همچنان منزوی، بی دوست و بی مشروعیت باقی خواهند ماند که اکنون هستند.
