نپذیرفتن فرمایشات سبب شده که به رسمیت شناخته نشویم

سرپرست وزارت داخلۀ حکومت طالبان می‌گوید که نپذیرفتن فرمایشات جامعه جهانی از سوی طالبان سبب شده است که حکومت این گروه به رسمیت شناخته نشود.

سراج‌الدین حقانی روز سه شنبه چهارم جولای (۱۳ سرطان) در سخنرانی در جمعی از عالما دینی و بزرگان قومی در ولسوالی گردی سیری پکتیا گفت که افغان‌ها خود آزادی را به دست آورده اند و برای به دست آوردن آزادی، هیچ لطفی به کسی بدهکار نیستند.

حقانی در سخنانش که ویدیوی آن را مقامات طالبان در شبکه‌های اجتماعی نشر کرده اند، گفته است: “استقلال ما در اختیار کسانی دیگر بود، هر چند به رسمیت شناخته نشده ایم، اما فرمایشات آنها را قبول نکردیم، درخواست آنها را نپذیرفتیم”.

سرپرست وزارت امور داخلهٔ حکومت طالبان واضح نساخت که در ازای به رسمیت شناختن حکومت این گروه، جامعۀ جهانی چه تقاضا و خواست‌هایی دارد.

اما جامعه جهانی به صراحت اعلام کرده است تا زمانی که حکومت طالبان به حقوق بشر در افغانستان به ویژه حقوق زنان، دختران، اقلیت‌های مذهبی و قومی احترام نگذارد، روابط خود را با گروه‌های دهشت‌افگن قطع نکند و یک حکومت فراگیر شکل ندهد، این حکومت به رسمیت شناخته نخواهد شد.

ویدانت پتیل، یک سخنگوی وزارت امور خارجه ایالات متحده، در یک کنفرانس مطبوعاتی در واشنگتن به تاریخ ۲۱ جون گفت که رفتار طالبان با زنان و دختران افغان و عدم رعایت حقوق آنها، مانعی فراراه پذیرش و مشروعیت این گروه در سطح جهان است.

پتیل در پاسخ به سوال بخش افغانستان صدای امریکا افزود: “تا زمانی که آنها (طالبان) به یک نیمۀ جامعه خود (زنان) همانند نیمۀ دیگر جامعه (مردان) حقوق، مزایا و امکانات را فراهم نکنند، نه تنها آینده افغانستان را عقب می‌اندازد، بلکه فراراه تقاضای شان – درخواست پذیرش و مشروعیت بین‌المللی – نیز مانع ایجاد می‌کنند”.

طالبان پس از به دست آوردن مجدد قدرت در افغانستان در ماه اگست ۲۰۲۱، به طور مداوم محدودیت‌هایی را بر زنان و دختران اعمال کرده است.

نزدیک به دو سال از ممنوعیت آموزش دختران در مکاتب متوسط و لیسه در این کشور می‌گذرد و پس از دسمبر ۲۰۲۲ نیز دختران و زنان از تحصیل در دانشگاه‌ها محروم شدند.

علاوه بر این، حکومت طالبان زنان را از کار در دفاتر ملل متحد، سازمان‌های غیردولتی داخلی و خارجی و ادارات دولتی منع کرده است.

همچنان حکومت طالبان زنان را از رفتن به پارک‌ها، حمام‌ها و ورزشگاه‌ها منع کرده و علاوه بر درخواست حجاب در خارج از منزل، در سفرهای طولانی مدت نیز برای موجودیت محرم برای زنان شرط قرار داده است. این گروه به تازگی فرمان انسداد آرایشگاه‌های زنانه را در سرتاسر افغانستان داده است.

سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر این اقدامات حکومت طالبان را تبعیض جنسیتی سیستماتیک علیه زنان خوانده اند و از طالبان خواسته اند که تمام این محدودیت‌ها را بردارید.

معاون بخش سیاسی دفتر هیات معاونت ملل متحد در افغانستان گفته است که اگر محدودیت‌ها بر زنان همچنان ادامه یابد، روابط جامعۀ جهانی با حکومت طالبان بهبود نخواهد یافت.

مارکس پوتزل، در گفتگوی اختصاصی با رسانه ملل متحد (UN News) که روز سه شنبه چهارم جولای (۱۳ سرطان) نشر شد، گفت که افغانستان تنها کشوری در جهان است که به دختران اجازه نمی‌دهد بالاتر از صنف ششم به مکتب یا به دانشگاه بروند.

پوتزل افزود که این موضوع قابل بحث و ابزاری برای چانه‌زنی نیست، بنابرین باید این محدودیت برداشته شود، در غیر آن به گفتهٔ وی “سایه‌ای بر روابط افغانستان با جامعۀ جهانی وجود خواهد داشت“.

شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد نیز به تاریخ ۱۹ جون، با نشر گزارشی گفت که دختران و زنان در افغانستان با تبعیض گسترده و سیستماتیک مواجه اند.

در این گزارش شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، یکی از بارزترین نمونه‌های تبعیض سیستماتیک علیه زنان و دختران در افغانستان، صدور مستمر فرامین، دستورات، اعلامیه‌ها و دستورالعمل‌هایی خوانده شده است که تحرک زنان و دختران، نحوۀ پوشش، دسترسی به آزادی، آموزش، کار، صحت و عدالت را محدود می‌کند.

این گزارش می‌گوید که بین سپتمبر ۲۰۲۱ تا می ۲۰۲۳ بیش از ۵۰ حکم علیه زنان صادر شده است.

روزا اوتنبایووا، نماینده ویژه سرمنشی ملل متحد برای افغانستان، در نشست شورای امنیت این سازمان در مورد ارزیابی وضعیت افغانستان در ماه جون گفت که اگر طالبان بخواهند برای به رسمیت شناختن گام بردارند و سازمان‌های بین‌المللی نیز به افغانستان کمک موثر کنند، باید محدودیت‌های وضع‌شده بر زنان و دختران برداشته شود.

به گفتۀ نماینده ویژۀ سرمنشی ملل متحد برای افغانستان، طالبان اگر این کار را نکنند، جامعه بین‌المللی حکومت آن گروه را به رسمیت نخواهد شناخت.

نزدیک به دو سال است که طالبان در افغانستان دوباره قدرت را به دست گرفته اند، اما حکومت این گروه را هیچ کشور یا سازمان بین‌المللی به رسمیت نشناخته است.

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x