اجتماعی

در سال 1945 که جنگ جهانی دوم به پایان رسید، دو ابرقدرت در سطح بین المللی ظاهر شدند، یکی ایالات متحده آمریکا و دیگری اتحاد جماهیر شوروی و بر این اساس جهان به دو بلوک شرق و بلوک غرب تقسیم شد. و جنگ بین آنها

بربنیاد آمارهای اداره‌ی احصاییه‌ی حکومت پیشین، جوانان، بیش از ۶۰ درصد جمعیت افغانستان را تشکیل می‌دهند؛ جمعیتی که با بازگشت طالبان به‌قدرت، شمار زیادی از آنان بی‌کار شده‌اند و مجبور به‌انجام کارهای شاق استند. شمار دیگری از آنان هم پس از فراغت از دانشگاه، هم‌چنان

قانون اساسی مهم‌ترین سند حقوقی و مرجع قانون‌گذاری در یک کشور است. نظام‌های سیاسی که مبتنی بر قانون ایجاد شده‌اند، مسوولیت و مکلفیت دارند تا روابط دولت و جامعه را براساس قانونی که در آن عدالت، آزادی و حقوق شهروندی به رسمیت شناخته شده باشد،

پس از سقوط نظام جمهوری و به قدرت‌رسیدن دوباره‌ی امارت اسلامی، هزاران خبرنگار در کنار سایر افغان‌ها شغل خود را از دست دادند و مجبور به ترک کشور شدند. در بیش‌تر از یک سال گذشته، صدها رسانه تعطیل شد و در نتیجه‌ی آن، هزاران خبرنگار

می گویند جامعه ای سعادتمند و شاد می شود که زنان در آن از ازدواج با مردان آن جامعه افتخار کنند. با این حال، عکس آن نیز به همان اندازه صادق است. در مورد دوم، جامعه آسیب پذیر و ضعف تلقی می شود. اگر طالبان

جنگ بین افغان ها دیروز منحوس بود، امروز نیز منفور است و فردا نیز مردود خواهد بود. سنت گرفتن ارگ به زور دیروز این کشور را سوزاند و امروز بار سنگین سقوط رژیم دیروز را ملت به دوش کشیده است و اگر نظام کنونی نیز

طالبان از رسانه‌های آزاد، از خبرنگاران مستقل و از نهادهای خبررسانی غیر وابسته بیش از هر چیزی دیگر هراس دارند و همه تلاش‌شان را به کار می‌بندند تا جلو فعالیت آزادانه رسانه‌ها را بگیرند. این گروه به فعالیت‌های رسانه‌ای مستقل از منظر امنیتی‌ـ‌استخباراتی می‌نگرد، نه

طالبان از رسانه‌های آزاد، از خبرنگاران مستقل و از نهادهای خبررسانی غیر وابسته بیش از هر چیزی دیگر هراس دارند و همه تلاش‌شان را به کار می‌بندند تا جلو فعالیت آزادانه رسانه‌ها را بگیرند. این گروه به فعالیت‌های رسانه‌ای مستقل از منظر امنیتی‌ـ‌استخباراتی می‌نگرد، نه

برخی بیرغ، کشور، سربازان، سرود ملی را غیر اسلامی می خوانند، مشکل این است که رفتار دولت ها باید صحیح و بر اساس خواست مردم و علم آنها باشد. اگر قدرت های سیاسی حتی با شعار خوب به مردم ظلم کنند، آن شعار خوب نیز

یک سال پس از ممنوعیت تحصیل دختران در افغانستان، دختران این کشور هر روز زندگی خود را به خطر می اندازند تا خودش را آموزش دهند و به یادگیری ادامه دهند. براساس گزارش خبرگزاری لاین، از زمانی که تحصیل برای دختران غیرقانونی شده است، دختران

شماری از افرادی که توسط طالبان بازداشت و زندانی شده اند، تجربه‌های دردناکی از زندان این گروه دارند. یکی از این افراد به دویچه وله می‌گوید که زندان طالبان کمتراز دوزخ نیست. مقام‌های طالبان اما این اظهارات را رد می‌کنند. محمود به دویچه وله گفت

در اوج فشارهای ملی و بین‌المللی بر طالبان برای بازگشایی مکاتب دخترانه، شیخ نورالله منیر، سرپرست وزارت معارف طالبان، در واکنش به این فشارها گفته است که مردم افغانستان طرف‌دار بازگشایی مکاتب دخترانه بالاتر از صنف ششم نیستند. سرپرست وزارت معارف طالبان در جریان سفرش